هر سیستم شبکه برای اطمینان از کارکرد ابزارهای مختلف نیاز به منبع انرژی دارد. PDU به عنوان پریز مولتی پورت و قابل اتکاء، طوری طراحی شده که بسته به کارکرد شبکه، به سرور یا تجهیزات مخابراتی برق رسانی کند. PDU به طور معمول به همراه UPS بکار گرفته می شود. در این مقاله، ما می خواهیم PDU را بیشتر توضیح دهیم.
انواع PDU
امروزه در بازار سه مدل PDU با نام های Basic PDU، metered PDU و switched PDU وجود دارد. Basic PDU- این PDU ها بسیار ساده ولی قابل اتکاء هستند به طوری که می توانند انرژی قسمت های گوناگون تجهیزات مختلف داخل شبکه را تامین کنند. هدف از استفاده از این PDU ها فراهم کردن پریزهای کافی برای ابزارهایی است که در رک نصب می گردند. ابزارهایی مانند UPS یا ژنراتور. Metered PDU: این مدل هم همان مزیت های basic PDU را دارد (پریزهای مالتی پورت، سیم ورودی بلند)، به علاوه اینکه قادر است میزان برقی که در PDU جریان پیدا کرده است را مانیتور کند. یک metered PDU در زمان ارتقاء تجهیزات این توانایی را به مدیران شبکه می دهد که قبل از قطع جریان برق، ارتقاء لازم در زمینه برق رسانی را نیز انجام دهند.
Switched PDU- این نوع PDU تمام مزیت های basic PDU و Metered PDU را دارد (پریزهای مالتی پورت، سیم ورودی بلند، مصرف برق metered PDU). علاوه بر این می تواند از طریق اتصال شبکه اترنت، جریان برق را به صورت از راه دور قطع و وصل کند. مهمترین مزیت این مدل همین است که می توان در یک دیتا سنتر امن، سرور روم یا اتاق در بسته، جریان برق را به صورت از راه دور قطع یا وصل کرد. با این قابلیت دیگر لازم نیست مدیران شبکه برای قطع و وصل برق تجهیزات به محل شبکه مراجعه کنند. همچنین، مصرف برق تجهیزات حساس مانند مانیتورها را می توان در زمان قطع برق کاهش داد تا بقیه تجهیزات بیشتر بتوانند با برق باطری به کار خود ادامه دهند.
کاربردهای PDU چیست؟
از PDU ها برای نصب دائم در داخل رَک استفاده می شود؛ حتی در رَک های عمودی 4 تا 6 فوتی یا رک های افقی که دارای هیچ فضای خالی نیستند. ساختار PDU به عنوان ورودی برق به رَک، سیم 10 تا 15 فوتی را ارائه می دهد تا بتوان آن را در فواصل دور هم بکار گرفت. یک یونیت PDU می تواند در دیتا سنترها، بسته به نیاز هر قسمت برق را از منبع UPS، ژنراتور یا سیستم های خصوصی UPS کوچک تامین کند. از آنجایی که ایجاد ضریب اطمینان بالا در برق رسانی مشکل است، برخی ویژگی های سه راهی یا محافظ برق مانند پاور سوئیچ، تضعیف کننده و محافظ در PDU حذف شده است تا از هر گونه اختلال در مسیر جریان برق در سخت افزار سیستم جلوگیری شود.
مهمترین ویژگی های PDU: انتقال سوئیچ به صورت خودکار (ATS)
ویژگی های دیگری نیز در PDU وجود دارد که آن را منحصر به فرد می کند. یک ATS هم روی metered PDU و روی Switched PDU وجود دارد چون این دو مدل دو سیم ورودی دارند که یکی از آنها را اولیه و دیگری را ثانویه می نامند. این ویژگی به شما این امکان را می دهد از دو سیستم UPS مجزا یا دیگر منابع انرژی برای هر یک از ابزارهای شبکه، منبع انرژی ورودی دوگانه ایجاد کنید. برقی که از ATS عبور می کند از ورودی اولیه تامین می گردد، اما اگر برق این منبع قطع شد یا میزان برق ارسالی از حد توان آن گذشت، ورودی ثانویه وارد عمل شده و برق را تامین می کند.
چه نیازی به PDU است؟
جواب دادن به این سوال بسته به نوع PDU متفاوت است. Basic PDU اساساً برای سرورها، شبکه و دیگر ابزارهای الکترونیکی که نیاز به برق دائم دارند پریز کافی فراهم می کند. در مورد metered PDU مهمترین نکته این است که اساساً در هر شبکه به آن نیاز است تا مدیریت شبکه بتواند مقدار انرژی مصرفی هر یک از تجهیزات را ردیابی کند و کمک کند زمان مناسب برای برق رسانی بیشتر مشخص شود یا مشخص کند که شبکه چه زمانی به UPS بزرگتری احتیاج دارد. switch PDU نیز به عنوان ابزاری استفاده می شود که به صورت ایمن کنترل شبکه را از راه دور ممکن می سازد.
نتیجه گیری
PDU نقش اساسی در سیستم شبکه بازی می کند. انتخاب درست PDU برای شبکه لازم است و بستگی زیادی به هدف و محیطی دارد که از شبکه استفاده می گردد. علاوه بر این، سیم برق بکار رفته در اتصال PDU و سرور نیز باید به دقت انتخاب شود.
امروزه بسیاری از مراکز داده در حال حرکت به سمت انتقال با سرعت های 40G و 100G هستند. جهت آماده شدن برای این تغییر، تکنولوژی MPO/MTP به منظور پاسخگویی به نیازهای اتصالات تراکم بالا، مورد استفاده قرار گرفته است. به طور معمول، یک لینک فیبر نوری به دو فیبر جهت برقراری ارتباطات دوطرفه (full duplex) نیاز دارد. بنابراین تجهیزات هر لینک باید به درستی به دو سر آن متصل شوند. با این حال در ارتباطات با تراکم بالا، معمولاً به بیش از دو فیبر در یک لینک نیاز دارند، که باعث پیچیده تر شدن حفظ پلاریتی در سراسر شبکه فیبر نوری به ویژه هنگامی که جهت انتقال نرخ داده بالا، از اجزای multi-fiber MPO/MTP استفاده می شود، می گردد. بنابر این بسیاری از تکنسین ها ترجیح می دهند تا از کامپوننت های pre-terminated MPO/MTP برای نصب آسان استفاده کنند. این مقاله شما را با پلاریتی MPO/MTP تجهیزات و راهکارهای رایج اتصال دو قطبی آشنا می نماید.
پلاریتی چیست؟ حفظ پلاریتی صحیح در شبکه بسیار ضروری است. سیگنال از یک دستگاه اکتیو به پورت گیرنده دستگاه دیگر ارسال می شود و بلعکس. پلاریتی در استاندارد TIA-568 توضیح می دهد چگونه مطمئن شوید که یک فرستنده به درستی به گیرنده ی که در سر دیگر کابل multi-fiber قرار دارد متصل است. هنگامی که یک قطعه با پلاریتی اشتباه متصل شود، روند انتقال انجام نخواهد شد.
ساختار کانکتور MPO/MTP وقتی که در مورد پلاریتی صحبت می کنیم، کانکتور MPO/MTP جزء مهمی است که باید آن را بشناسید. کانکتور MPO/MTP دارای یک کلید در یک طرف خود است. دو وضعیت قرار گیری بالا و پائین برای کلید وجود دارد. وضعیت Key up بدین معناست که کلید در بالا قرار دارد. هنگامی که کلید در پائین قرار دارد یعنی در وضعیت key down است. علاوه بر این سوراخ های فیبر بر روی کانکتور، از چپ به راست بصورت P1، P2 و... نام گذاری می شود. هر کانکتور با یک نقطه ی سفید رنگ در سمتی که P1 قرار دارد در زمان اتصال نشانه گذاری شده است. کانکتور MPO/MTP می تواند به دو دسته ی نری و مادگی تقسیم شود. مدلهای پیشین هیچ پینی نداشتند اما مدل های اخیر دارای دو پین می باشند. تصویر زیر ساختار اولیه و عمومی یک کانکتور MPO/MTP را نشان می دهد.
متدهای اتصال A، B و C در استاندارد TIA دو نوع پچ کورد فیبر duplex با کانکتور LC یا SC جهت برقراری اتصال end-to-end تعریف می شود: پچ کورد نوع A-to-A کابل کراس (cross) و نوع A-to-B آن کابل مستقیم (straight-through) می باشد. بر این اساس سه روش اتصال پلاریتی برای محصولات MPO/MTP وجود دارد. روش A به روش A روش straight-forward نیز گفته می شود. در این روش از پچ کورد straight-through (A-to-B) در یک سر که به کاست متصل است(LC-to-MPO یا SC-to-MPO بسته به نوع کانکتور تجهیزات)، یک کابل ترانک straight-through MPO/MTP key up to key down و یک کابل cross-over (A-to-A) در سر دیگر، استفاده شده است.
روش B در روش B، cross-overیا تقاطع در کاست انجام می شود. کلید در کانکتور کابل MPO در وضعیت on در دو سر خود قرار دارد اما با یک چرخش فیبر اول در پین 12 و فیبر 12 در پین 1 قرار می گیرد. در این روش تنها پچ کورد A-to-B مورد استفاده قرار می گیرد.
روش C پیچیده ترین روش، روش C است. در این روش در کابل ترانک در زمان اتصال فیبر به کانکتورها، تارهای فیبر دو به دو جابجا می شوند. در دو سر، از کابل A-to-B استفاده می شود. کاست از MPO/MTP key up to key down استفاده می کند و در کابل ترانک، P1 و P2 به P2 و P1 و... متصل می شوند.
نتیجه گیری پلاریتی در سیستم MPO/MTP به شما در ارتقاء سرعت تا 40G و 100G کمک می کند. بر حسب روش های مختلف پلاریتی، انتخاب صحیح پچ کورد MPO/MTP، کانکتور و کاست، انعطاف پذیری و قابلیت اطمینان بیشتر را برای شبکه شما فراهم می نماید.
در گذشته، دیتا سنترهای سنتی عمدتاً با استفاده از سخت افزارها و سرورهای فیزیکی راه اندازی می شدند. با این حال، ذخیره سازی داده ها وابسته به محدودیتهای فیزیکی فضای دیتا سنتر می شد. توسعه ی شبکه به معضل بزرگی برای مدیران شبکه تبدیل شده بود. برای حل این مشکل دیتا سنترهای مجازی با سرویس رایانش ابری از سال 2003 راه اندازی شد و استفاده از آن گسترش یافت. روز به روز متخصصین شبکه بیشتری از آن به عنوان راهکار مقرون به صرفه برای دستیابی به پهنای باند بیشتر استفاده می نمایند. این مقاله به شما کمک خواهد کرد تا به درک بهتری از رایانش ابری در دیتا سنتر دست یابید.
رایانش ابری چیست؟ سرویس رایانش ابری به یک دیتا سنتر محدود نمی شود. این سرویس ممکن است شامل دیتا سنتر های مختلف، پراکنده در سرتاسر جهان گردد. برخلاف معماری یک دیتا سنتر سنتی، که در آن نگهداری و عملکرد زیر ساخت شبکه ، اتاق سرور، سرور داده ها و اپلیکیشن ها در اختیار کاربران می باشد، دیتا سنتر مبتنی بر ابر اپلیکیشن های کسب و کار آنلاین که از مرورگرهای وب قابل دسترسی است را در حالی که نرم افزار و داده ها بر روی سرور و یا دستگاه های SAN ذخیره می شوند، ارائه می نماید. بنابراین، این اپلیکیشن ها به جای اجرا در لپ تاپ و یا کامپیوترهای رومیزی با استفاده از رایانش مبتنی بر ابر بر روی سرور اجرا خواهند شد. در این سرویس نیازی نیست تا کاربران موقعیت دیتا سنتر را بشناسند و همچنین نیازی به کارشناسانی جهت نگهداری و عملکرد منابع ابر نخواهد بود. تنها کافی است کلاینتها راه اتصال به منابع ابر را بشناسند.
مزایای بهره گیری از رایانش ابری رایانش ابری تغییرات بزرگی را برای شبکه ی داده به همراه خواهد داشت. در اینجا به برخی از مزیت های کلیدی رایانش ابری پرداخته شده است: انعطاف پذیری- در رایانش ابری امکان به روز رسانی سریع سخت افزارها و نرم افزارها جهت پاسخگویی به خواسته های مشتریان و همچنین ارتقاء در فن آوری وجود خواهد داشت. قابلیت اطمینان - بسیاری از ارائه دهندگان تکنولوژی ابر، اطلاعات سرورهای خود را در چندین دیتا سنتر در نقاط مختلف دنیا، جهت تضمین تداوم کسب و کار و امکان بازیابی پس از فاجعه احتمالی، کپی و تکرار می کنند. مقیاس پذیری - منابع متعدد ظرفیت بار و ترافیک های مختلف را متعادل کرده و از تمام پلت فرم سخت افزار های متعدد در موقعیت های مختلف بهره می گیرد. مستقل از موقعیت مکانی و سخت افزارها ا- کاربران می توانند به اپلیکیشن ها از طریق مرورگر وب در هر نقطه ی که به اینترنت متصل هستند، دسترسی داشته باشند. سهولت در نگهداری - نگهداری و مدیریت اپلیکیشن های متمرکز نسبت به زمانی که پراکنده هستند بسیار ساده تر است. تمام بروز رسانی ها و تغییرات از طریق یک سرور مرکزی به جای اینکه بر روی کامپیوتر هر کاربر انجام شود، صورت می گیرد.
مقایسه ی هزینه های دیتا سنتر سنتی و رایانش ابری یکی از نگرانی های مهم همیشه ساختمان دیتا سنتر بوده است. یکی از دلایلی که رایانش ابری را نسبت به سایر دیتا سنترها محبوب کرده است هزینه های بسیار پائین تر آن است. بطور کلی، هزینه های یک دیتا سنتر به ابعاد، موقعیت و اپلیکیشن های آن بستگی دارد. دیتا سنتر سنتی با وجود اجرای اپلیکیشنهای مختلف بسیار پیچیده است و با بالا رفتن حجم کار مستلزم استخدام نیروی انسانی بیشتری بوده و همچنین نیاز استفاده از اپلیکیشن های مختلف را افزایش داده که باعث شده این مرکز مقرون به صرفه نباشد. 42 درصد از سرمایه صرف سخت افزارها، نرم افزارها، تجهیزات و تمهیدات بازیابی، منبع تغذیه جهت تضمین کارکرد بدون وقفه و شبکه و 58 درصد آن مربوط به تجهیزات سرمایش، تهویه مطبوع، لوازم جانبی، مالیات و دستمزد نیروی انسانی می شود. در حالیکه که دیتا سنتر مبتنی بر تکنولوژی ابر با سرویس دهی به روشی متفاوت موجب صرفه جویی در هزینه های سرور، زیرساخت، برق و شبکه می شود. با استفاده از این روش هزینه های مربوط به نگهداری حذف شده و بهره وری نیز بالا می رود.
آیا استفاده از رایانش ابری به حد کافی امن است؟ امنیت داده در دیتا سنتر امری است کاملاً ضروری و اجتناب ناپذیر. متمرکز شدن داده های مهم در سرویس رایانش ابری امنیت را با حذف داده از روی کامپیوتر کاربر بهبود می بخشد. ارائه دهندگان این تکنولوژی منابع انسانی جهت حفظ تمام ویژگی های امنیتی برای کمک به حافظت از اطلاعات را دارند. بسیاری از ارائه دهندگان بزرگ، امنیت داده ها را در رایانش ابری با تکرار داده ها در دیتا سنترهای مختلف در موقعیت های متعدد تامین می نمایند.
نتیجه گیری سرویس رایانش ابری تا حد زیادی عملکرد و کارایی دیتا سنتر را با کاهش نیاز به نگهداری و همچنین بهبود بهره وری افزایش می دهد. امروزه دیتا سنترهای زیادی از تکنولوژی ابر استفاده می کنند. استفاده از تکنولوژی ابر قطعاً راه بهتری برای ارائه ی خدمات با کیفیت تر خواهد بود.
پهنای باند دیتا سنترها در حال حاضر به پهنای باند بالاتر به روز رسانی می شوند. به منظور تحقق بخشیدن به ظرفیت عظیم داده ها در یک منطقه ی محدود، کاهش فضای ارتباطی بسیار مهم است. بنابراین، بسیاری از دستگاه های تراکم بالا حهت برآورده کردن این نیاز طراحی شده اند. یکی از محبوب ترین تجهیزات، کابل LC HD plus+ می باشد. این تجهیزات یکی از موثرترین راه حل ها برای کاربردهای 10G / 40G / 100G میباشد. چرا دیتا سنترها از این نوع پچ کوردها جهت اتصال تجیهزات شبکه به یکدیگر استفاده می کنند؟ این مقاله به بررسی چهار دلیلی که شما را ترغیب به استفاده از کابل LC HD plus+ در دیتا سنتر می نماید، پرداخته است.
ساختمان +LC HD plus شاید از خود بپرسید که چه چیزی کابل +LC HD plus را ویژه و خاص کرده است. با نگاهی به ساختمان این کابل به راحتی پی به تفاوت آن خواهید برد. کابل +LC HD plus عموماً با کانکتور uniboot ، پایه push pull و فیبر غیر حساس به خم ساخته شده است. کانکتور uniboot از دو کانکتور LC در یک غلاف تشکیل شده بدین معنی که دو فیبر نوری در یک پچ کورد قرار داده شده است. قطبش کانکتور بدون استفاده از هیچ ابزار خاصی قابل برگرداندن است. پایه ی push pull نیز برای وارد کردن یا خارج کردن کانکتور از تجهیزات مورد استفاده قرار می گیرد. همانطور که می دانیم فیبر عموماً به فشار حساس است اما هیچ نگرانی وجود ندارد چرا که کابل +LC HD plus به لطف فیبر به کار رفته در آن که نسبت به خم حساس نمی باشد.
چهار دلیل استفاده از کابل+LC HD plus -------------------------------------------
استفاده از کانکتور uniboot طراحی جمع و جور uniboot ،فضای مدیریت کابل را تا 68٪ کاهش می دهد که این امر موجب بهبود جریان هوا و قابل مشاهده بودن تجهیزات در شبکه های با تراکم بالا می گردد. طراحی برگشت پذیر قطبش کانکتور به وسیله ی ضامن کوچک، به شما در مدیریت فضا کمک کرده و تا حد زیادی تراکم کابل در رک و کابینت را کاهش می دهد. بدین طریق، کانکتور uniboot به طور قابل توجهی مدیریت کابل در اتصالات با تراکم بالا را سهولت می بخشد.
استفاده از پایه ی push pull زمانی که دسترسی به کانکتور در یک فضا مانند اسلایدر و قسمت پشتی کانکتور محدود است استفاده از پایه ی push pull کار اتصال کانکتئر را بسیار آسان می کند. کانکتورهای انعطاف پذیر از طریق یک ضامن به راحتی وصل شده و یا خارج می شوند. در اتصال و جداسازی کابل نیازی به استفاده از ابزار خاصی نبوده که این امر استفاده از این کانکتور ها را سهولت بخشیده است. بنابراین استفاده از این کابل با صرفه جویی در فضا به راهکاری ایده آل در مصارف با تراکم کابل بالا در اتصال تجهیزات تبدیل شده است.
استفاده از فیبر غیر حساس به خم بطور کلی وقتی به فیبر در اثر خم فشار وارد شود، نور از لایه ی بیرونی هسته نشت خواهد کرد و در کر باقی نخواهد ماند. این امر می تواند موجب تلفات بسیار فیبر و کاهش عملکرد انتقال گردد. با این حال می توان با استفاده از فیبر غیر حساس به خم این مشکل را حل کرد. فیبر غیر حساس به خم، دارای یک لایه ی شیشه ی در اطراف کر با میزان شکست نور کمتر می باشد که در هنگام خم نور را به داخل هسته بر می گرداند و وقتی فشار نرمال شد نور را به سمت cladding انعکاس می دهد. استفاده از فیبر غیر حساس به خم، روز به روز در مصارف با تراکم بالا به نیازی حیاتی و اجتناب ناپذیر تبدیل می شود.
میزان تضعیف کم(Insertion Loss یا افت تداخلی) علاوه بر مزایای فوق، کابل +LC HD plus دارای میزان تضعیف بسیار کمی است. کاهش افت تداخلی می تواند عملکرد را بهبود ببخشد. تضعیف کابل LC HD plus+ با توجه به طراحی یکپارچه ی آن کمتر از 0.15dB می باشد.
نتیجه گیری استفاده از کانکتور uniboot در کابل +LC HD plus فضای مود نیاز برای کابل ها را تا حد زیادی کاهش می دهد. علاوه بر این فیبر غیر حساس به خم و پایه ی push pull مراحل نصب را آسان تر کرده است.
معمولاً دو روش رایج برای ترمینال کردن فیبر نوری وجود دارد. سر لخت فیبر نوری را می توان جهت اتصال دایمی به فیبر دیگر جوش داد و یا از کانکتور فیبر به منظور اتصال موقت، استفاده کرد. وقتی که از کانکتور فیبر نوری استفاده می کنیم به راحتی می توانیم کابل را در کاربردهای مختلف، متصل کرده و یا از اتصال خارج نمائیم. این روش ترمینال کردن بسیار انعطاف پذیر بوده و به سهولت نیز انجام خواهد شد. علاوه بر این استفاده از کانکتور در انتهای کابل فیبر نوری جهت اتصال، موجب صرفه جویی در زمان نیز می شود. در هر حال، آیا شما با مراحل کانکتور زدن به انتهای فیبر آشنا هستید؟ این مقاله شما را بصورت گام به گام راهنمائی خواهد کرد.
کانکتورهای فیبر نوری رایج اجازه دهید ابتدا از کانکتور های فیبر نوری شروع کنیم. انتخاب نوع مناسب کانکتور جهت اتصال، بسیار پر اهمیت است. در بازار امروز، چهار نوع اصلی کانکتور بطور گسترده، جهت اتصال به انتهای فیبر مورد استفاده قرار می گیرند که شامل کانکتورهای LC، SC، ST و FC می باشند. کانکتور LC دارای سرامیک فرول 1.25mm که تقریباً نصف کانکتورهای دیگر است، می باشد. این کانکتور از نوع Snap-in می باشد و در مصارف با تراکم بالا مورد استفاده واقع می شود. کانکتور SC سرامیک فرول 2.5mm داشته و این نوع کانکتور هم جهت اتصال سریع کابل از نوع Snap-in می باشد. متفاوت از دیگر کانکتورها، ST است که از کانکتور نیزه ی شکل پیچ-قفل با فرول 2.5mm استفاده می کند. علاوه بر این، کانکتور FC از نوع کانکتور پیچی است که فرول آن 2.5mm بوده، اما به تدریج در حال از دست دادن محبوبیت خود نسبت به کانکتورهای LC و SC می باشد.
روش پولیش کانکتور زمانی که قصد دارید از کانکتور جهت ترمینال فیبرنوری استفاده کنید، اگر کانکتور از پیش صیقل داده نشده است باید روش پولیش را انتخاب کنید. جهت به حداقل رساندن اتلاف نور بازگشتی، انتهای سطح کانکتور باید بخوبی صیقل داده شود. با استفاده از روش پولیش شما می توانید نور را هرچه بیشتر از طریق کانکتور با کمترین میزان اتلاف، انتشار دهید. در این روش چهار نوع PC، UPC، Flat و APC وجود دارد که در میان آنها، انواع UPC و APC در صنعت محبوب تر هستند. تفاوت عمده بین روش UPC و APC این است که نوع APC با زاویه 8 درجه صیقل داده می شود در حالی که UPC بدون هیچ زاویه ی پولیش می شود، اما هر دوی آنها برای هم ترازی بهتر با هسته کمی انحنا دارند. در مورد رنگ آنها نیز باید گفت کانکتور UPC آبی رنگ و APC سبز رنگ است.
هشدارهای مهم کابلهای فیبر نوری بسیار شکننده و حساس به آلودگی هستند، بنابراین ما باید توجه بیشتری به اقدامات احتیاطی قبل از شروع ترمینال کردن آن داشته اشیم. در اینجا لیست برخی از احتیاطات کلی به عنوان یک مرجع آورده شده است: • همیشه درپوش گرد و غبار را برای کانکتورهای بلا استفاده ، بکار ببریم و تعدادی درپوش یدک حتی در محیطهای فاقد گردو غبار با خود به همراه داشته باشیم. • قبل ار ترمینال کردن حتما انتهای فیبر و کانکتور را بخوبی تمیز کنیم. • مطمئن شوید هیچ نور لیزری در هنگام ترمینال کردن در فیبر وجود ندارد. • فیبر را تا شعاع کمتر از 25mm خم نکنید.
وقتی که همه چیز آماده شد، ما می توانیم کار را آغاز کنیم، مراحل زیر را دنبال کنید:
مرحله ی 1- اندازه گیری و علامت گذاری روی غلاف کابل به طول مورد نظر(معمولاً 35mm ) و خارج کردن روکش تا محل علامت گذاری مرحله ی 2- اندازه گیری و علامت گذاری روی کولار به طول مورد نظر(معمولاً 7mm باقی بماند ). از قیچی برای بریدن کولار اضافی استفاده کنید. مرحله ی 3- اندازه گیری و علامت گذاری روی بافر به طول مورد نظر(معمولاً 16mm باقی بماند ).برای جلوگیری از آسیب رسیدن به فیبر در طول های مختلف اقدام به لخت کردن بافر نمائید. مرحله ی 4- از یک دستمال آغشته به الکل بدون پرز برای تمیز کردن فیبر استفاده نمائید. مرحله ی 5- سرنگ را با چسب پر کرده و به آرامی به نوک سرامیک تزریق کنید. مرحله ی 6- به آرامی فیبر را داخل کانکتور قرار داده و قطعات کانکتور را به هم متصل کنید. مرحله ی 7- کانکتور را بر روی صفحه ی پولیش قرار دهید و 8 تا 10 بار به آرامی صیقل دهید. مرحله ی 8- کانکتور را بر روی تجهیزات تست کنید.
طبقه بندی وال پلیت فیبر نوری بر اساس نوع فیبر کابل های فیبر نوری بر اساس فیبر های مختلف ساخته می شوند. متناسب با نوع استقرار و راه اندازی فیبر، وال پلیت فیبر نوری Single-mode ،با نام OS2 و Multi-mode با نام OM1،OM2، OM3 و OM4 از یکدیگر متمایز می شوند. از وال پلیت فیبر نوری Single-mode برای اکثر پروژه های FTTx استفاده می شود.
مراحل نصب وال پلیت فیبر نوری در اینجا مراحل نصب مدل جعبه شکل وال پلیت برای مثال آورده شده است: مرحله ی 1- تعیین محل نصب بر روی دیوار: محل نصب را با یک مداد بر روئی دیوار علامت گذاری کنید. مرحله ی 2- از الگو جهت تعیین محل سوراخ استفاده کنید و آن را با علامت گذاری که در مرحله ی 1 انجام داده اید مطابقت دهید. مرحله ی 3- خطوط را دنبال کرده و با استفاده از یک دریل سوراخ را ایجاد کنید. مرحله ی 4- وال پلیت را بر روی دیوار گذاشته و با محل نصب مطابقت دهید. مرحله ی 5- با استفاده از پیچ های مربوطه آن را بر روی دیوار نصب کنید.
نتیجه گیری:استفاده از کانکتور در سر لخت فیبر کار اتصال را آسان می کند و توصیه می شود از کانکتور جهت ترمینال کردن استفاده شود.
امروزه کابل فیبر نوری درصد بالایی از تقاضای بازار را به خود اختصاص داده است. در مقایسه با کابل های مس، کابل های فیبر نوری دارای سرعت بیشتری بوده و سبک تر می باشند. استقرار و راه اندازی فیبر نوری مزیت هایی برای مردم به ارمغان آورده اما معایبی را نیز با خود به همراه داشته است. فیبر نوری به راحتی در معرض شکستگی و آلوده شدن به گرد و غبار، مایعات و سایر آلودگی های دیگر قرار می گیرد. از این رو، کابلهای فیبر نوری باید به گونه ای طراحی شوند که با شرایط محیطی مختلف سازگار باشند. کابل فیبر IP67 نوعی از کابل فیبر نوری است که به ویژه دارای قابلیت ضد گرد و غبار و ضد آب می باشد.
این مقاله شما را با این کابل خاص بیشتر آشنا می نماید.
مفهوم IP67 زمانی که نام کابل فیبر نوری IP67 را می شنوید، ممکن است برای شما سوال شود که مفهوم IP67 چیست؟ در واقع، "IP" یک امتیاز تعریف شده توسط استاندارد بین المللی IEC 60529 می باشد. IP مخفف international protection است که میزان مقاومت و درجه ی حفاظت در برابر نفوذ گردو غبار، رطوبت و آب در محفظه ی الکتریکی ، جسم سخت و تماس تصادفی با سایر موارد را طبقه بندی می نماید. کد IP همچنین شامل دو عدد مانند IP67 نیز می باشد. عدد اول نشانگر حفاظت در برابر جسم سخت خارجی و عدد دوم نشانگر مقاومت در برابر نفوذ آب می باشد.
در جدول زیر رده بندی کدهای IP نشان داده شده است. اگر به جای هر عدد یک “X” نمایش داده شود بدین معناست که آن محصول در آن رده آزمایش نشده است. عدد صفر به معنی عدم هر گونه مقاومت و حفاظت می باشد. بنابراین IP67 یعنی این کابل در سطح بالایی از مقاومت در برابر گرد و غبار و غوطه وری موقت در آب دارد.
ساختار کابل فیبر نوری IP67 پچ کورد فیبر نوری IP67 شامل یک فیبر نوری معمولی و یک کانکتور مخصوص IP67 می باشد. کانکتور IP67 بر اساس کانکتورهای معمولی با روکش آلومینیومی با مکانیزم خاص طراحی شده است. پوسته ی محافظ از ورود گرد و غبار و آب به داخل کانکتور جلوگیری می کند. تصویر زیر ساختار یک کانکتور IP67 LC duplex را نمایش می دهد.
انواع کابل IP67 با توجه به کانکتوری که در هر سر کابل استفاده شده است، کابل فیبر نوری IP67 را می توان به دو دسته تقسیم کرد. یک نوع از آن به کانکتور IP67 در هر دو سر مجهز شده است و نوع دیگر در یک سر خود دارای کانکتور IP67 می باشد. خروجی کابل فیبر نوری IP67 همچنین برای اتصالات با چگالی بالا مورد استفاده قرار می گیرد.
کاربرد روکش مستحکم pu و ساختار single-mode apc armored کابل ip67 سرعت انتقال داده 1 gbps در کاربردهای پهن باند را فراهم می کند که نسبت به پچ کوردهای استاندارد فیبر 9/125μm ، پنج برابر سریع تر است. افت عبور پائین کانکتور IP67 به دلیل اتصال و جداسازی آسان، نصب و جداسازی میسر شده است. طراحی مبتنی بر استاندارد IEC60603-7 آن باعث شده است بتوان آن را در سیستم های مشابه دیگر استفاده نمود. کابل IP67 اغلب در تجهیزات تست LAN، FTTH، FTTA، تجهیزات مستقر در محل اتصال در خیابان، ارتباطات رادیویی از راه دور، نصب خاکی و ... مورد استفاده قرار می گیرد.
نتیجه گیری کابل فیبر نوری IP67 سطح حفاظت بالایی برای فیبر نوری در برابر گرد و غبار و آب در محیط با شرایط دشوار را ارائه می دهد.استفاده از کابل های فیبر IP67 در این مکان ها موجب تضمین لینک داده های شما می گردد.کانکتورهای این کابلها در حال حاضر در انواع LC، SC، ST و FC می باشند.
برای پاسخگویی به الزامات مورد نیاز برای توان عملیاتی و پهنای باند بیشتر، 40Gigabit Ethernet به روندی برای انتقال داده ها تبدیل شده است. یک سری از تجهیزات 40G برای دستیابی به اتصال یکپارچه در شبکه 40G طراحی شده است. دستگاه هایی مانند فرستنده و گیرنده 40G فیبر نوری و کابل اتصال مستقیم 40G به طور گسترده ای برای انتقال با سرعت بالا استفاده می شود. کابل اتصال مستقیم (DAC) 40G راهکاری بهینه برای اتصال برد کوتاه می باشد. می توان این کابلها را در دو دسته ی کابل اتصال مستیم مس و کابل های اکتیو نوری (AOC) تقسیم می شوند.
تمرکز این مقاله بر روی معرفی برخی از راهکارهای 40G QSFP+ AOC جهت بهبود شبکه می باشد.
اطلاعات عمومی کابل های اکتیو فیبر نوری (AOC) AOC یک تکنولوژی کابل کشی است که ورودی الکتریکی را به عنوان یک کابل مس سنتی اما با استفاده از کابل فیبر نوری بین کانکتورها، دریافت می کند. در انتهای کابل، سیگنال الکتریکی به نوری، جهت بهبود سرعت و فاصله عملکرد کابل بدون به خطر انداختن سازگاری با رابط های الکتریکی استاندارد، تبدیل می شود.AOC بصورت اختصاصی برای ارتباطات داده چند بانده کوتاه برد و کاربردهای اتصالات داخلی مورد استفاده قرار می گیرد. این کابل از فیبر نوری مالتی مد، تراشه کنترل و کانکتورهای مختلف که یک سر آن کانکتور QSFP+ و سر دیگر آن QSFP+، SFP+، LC یا کانکتور های دیگر است، ساخته شده است.
دلایل انتخاب 40G QSFP+ AOC با این حال، چرا اغلب ما از 40G QSFP+ AOCبه جای ماژول 40G BASE-SR4 QSFP+ استفاده می کنیم؟ در واقع 40G QSFP+AOC دارای مزایای زیادی است که شما را به استفاده از آن علاقه مند خواهد کرد. اولین مزیت، هزینه ی پائین تر آن نسبت به ماژول است چرا که AOC موجب صرفه جویی در پچ کوردهای اضافی فیبر می شود. هرچند که این برای فاصله ی انتقال مشابه استفاده می شود، عملکرد تکرار و قابلیت تبادل 40G AOC بهتر از ماژول 40G BASE-SR4 می باشد. به عنوان مزیت سوم، تحت آزمون four-quadrant که در آن حفظ بهترین عملکرد محصول در ولتاژ و دمای بسیار بالا یا بسیار پائین تست می شود، AOC برای پاسخگویی به تمام این نیازها تائید صلاحیت شده است.
راهکار 40G QSFP+ AOC در اینجا برخی از راهکارهای مشترک 40G QSFP+ AOCکه در بازار مورد استقبال قرار گرفته، آورده شده است.
راهکار 1: 40G QSFP+ to QSFP+ AOC در انتهای AOC کانکتور QSFP+ استفاده شده است تا داده ی 40G را انتشار دهد. حداکثر مسافت قابل پشتیبانی 100 متر است. این کابل اکتیو فیبر موازی 40 گیگا بیت بر ثانیه، کابلی است که داده 4×10 گیگابیت را بصورت موازی و بدون خطا بر روی کابل ریبون مالتی مد فیبر نوری انتقال می دهد.
راهکار2: 40G QSFP+ to 4xSFP+ AOC کابل اکتیو QSFP+ به 4x SFP+ (یک سر آن کانکتور QSFP+ و سر دیگر چهار کانکتور QSFP+) یک کابل breakout( کابل فیبر نوری که شامل چندین کابل سیمپلکس فیبر نوری می باشد) است که راهکار اتصال داخلی مقرون به صرفه و حرفه ای برای ادغام 40G QSFP+ و 10G SFP+ بین آداپتورها، سرورها و سوئیچ ها ارئه می دهد. کاربران می توانند AOC را بین پورت های QSFP+ قابل استفاده بر روی سوئیچ های 40G نصب کرده و تا چهار upstream 10G QSFP+ enabled switches را تغذیه نمایند.
راهکار 3: 40G QSFP+ to 8xLC AOC این کابل AOC هم یک کابل breakout است که در یک سر آن کانکتور 40G QSFP+ و در سر دیگر آن هشت کانکتور LC قرار دارد. این کابل یک راهکار اتصال داخلی با کارایی بالا و مصرف برق کم با پشتیبانی از اترنت 40G است که با QSFP+ MSA و IEEE P802.3ba 40GBASE-SR4 سازگار می باشد. این کابل مجموعه ای از 4 خط full-duplex می باشد که هر خط قادر به انتقال 10G بوده و در مجموع دارای نرخ بیت 40Gbps می باشد.
نتیجه گیری w همراه با محبوبیت 40G Ethernet، بازار 40G QSFP+ AOC در طول سالها در حال رشد می باشد. این قطعاً بهترین انتخاب برای انتقال سرعت بالا در مسافت های کوتاه است. علاه بر این اگر شما به دنبال پهنای باند بالاتر AOC ها هستید، 100G QSFP28 AOC و 120G CXP AOC پاسخگوی نیاز شماست.
بطور کلی، دیتا سنتر برای حفظ عملکرد مستمر سرورهای کامپیوتری در یک ساختمان یا ایستگاه، طراحی شده است. اتاق سرور نیز به همین منظور طراحی شده اما فضای آن نسبت به دیتا سنتر کوچکتر است. اگر شما یک کسب و کار کوچک دارید پس یک اتاق سرور کوچک برای شما کافی است. اما شما نباید فکر کنید که یک اتاق سرور کوچک به طراحی مناسب نیاز ندارد. در واقع داشتن یک طراحی قابل اطمینان برای جلوگیری از دردسر های آینده بسیار ضروری است. یک اتاق سرور بخوبی سازمان دهی شده، اثر بخشی و زنده ماندن کسب و کار شما را تضمین می کند.
این مقاله برخی از ملاحظاتی که برای راه اندازی اتاق سرور لازم است در نظر بگیرید را ارائه داده است.
انتخاب رک با ابعاد مناسب
با رشد شرکت ممکن است روز به روز به میزان تجهیزات شما افزوده شود. قرار دادن این تجهیزات در محیط کار بدون حفاظ از نظر ایمنی خطرناک است. یک اتفاق کوچک مثل ریختن چای روی تجهیزات یا لغزیدن آنها ممکن است خسارت بزرگی را با خود به همراه داشته باشد. استفاده از رک سرور بطور موثر تمام این مشکلات را حل خواهد کرد. اما چگونه می توانیم یک رک، متناسب با نیاز خود انتخاب کنیم؟ مهمتر از همه یک رک سرور با فضای داخلی کافی،بمنظور توسعه تجهیزات در آینده بسیار سودمند است. امروزه رک ها در دو نوع ایستاده و دیواری عرضه می شوند. اما بخاطر داشته باشید که مهم نیست شما کدام یک از این دو نوع را انتخاب می کنید،رعایت دستور العمل های نصب می تواند رک شما را از تکان آن در اثر اختلال و آسیب های دیگر محفوظ نگه دارد.
ایزوله کردن سرورها برای جلوگیری از ایجاد نویز
اگر بودجه به شما اجازه ی راه اندازی یک اتاق سرور بصورت جداگانه را بدهد، می توانید هم بطور موثر نویز را کاهش داده و هم از تجهیزات در مقابل حوادث، سرقت و دستکاری فیزیکی و خرابکاری محافظت نمائید. با این حال شرکت های کوچک ممکن است چاره ی جزء قرار دادن رک در گوشه ی اتاق نداشته باشند. بنابراین استفاده از رک هایی با خاصیت کاهش نویز می تواند در چنین فضاهایی به شما در کم کردن سر و صدا کمک کند. بطور کلی عایق صوتی صد در صدی امکان پذیر نیست اما می شود تا حد زیادی نویز را کاهش داد.
کنترل حرارت و گرما
بالا بودن درجه حرارت در رک می تواند بطرز چشمگیری طول عمر تجهیزات را کاهش داده و یا باعث بروز اختلال در عملکرد آنها و یا خرابی شود. برای ایمنی تجهیرات و محیط اطراف آن لازم است شما یک استراتژی خنک کننده برای کنترل حرارت داشته باشید. نصب یک دستگاه تهویه مطبوع می تواند راه مناسبی برای خنک نگه داشتن تجهیزات و کاهش دمای محیط اطراف باشد. همچنین، یک کابل کشی ساخت یافته به شما در کنترل دما کمک خواهد کرد.
مدیریت مناسب کابل ها
مدیریت کابل ها را هرگز امری غیر ضروری در نظر نگیرید و از آن سرسری نگذرید. گاهی اوقات آن خطری پنهان برای آینده محسوب می شود. مدیریت کابلها را بهتر است از همان ابتدای کار انجام دهید و کابل ها را به بهترین شکل تفکیک نمائید. دسته بندی منظم کابل ها در پشت دستگاه ها به شما اجازه ی دهد به راحتی به سرور دسترسی داشته باشید. با دسته بندی کابل ها، در ابتدا کابل های مشترک با هم در یک دسته قرار گرفته و سپس بصورت گروهی با هم بسته می شوند. ابزار هایی نظیر بست کابل می تواند در روند مدیریت کابل ها به شما کمک نماید.
استفاده از لیبل برای علامت گذاری کابلها
یکی دیگر از مواردی که به شما در مدیریت بهتر اتاق سرور کمک می کند لیبل گذاری بر روی تمامی کابل هاست. بدین ترتیب شما می توانید کابل درست را در زمان کوتاه به سهولت تشخیص دهید. با این کار از وقوع اتفاقاتی نظیر کشیدن کابل سیستم یا ری استارت کردن بدون هشدار نیز جلوگیری خواهد شد. زمانی که کابل ها را برچسب گذاری می کنید برای تشخیص کابل ها باید از شناسه ی منحصر بفردی استفاده کنید که به شما نشان دهد کابل به کجا متصل شده است. در حال حاضر بست هایی با امکان لیبل گذاری در بازار وجود دارند.
نتیجه گیری
اتاق سرور بخش ضروری در شرکت شماست که شامل تمامی تجهیزات مهم شرکت می باشد. راه اندازی یک اتاق سرور مناسب به شما کمک می کند تا تجهیزات را از آسیب حفظ کرده و بهره وری شما را نیز بالا می برد. البته اگر شما دانش و مهارت کافی در راه اندازی اتاق سرور را ندارید لازم است با متخصصین این کار حتما مشورت نمائید.
هنگامی که در خیابان ها قدم می زنید آیا به کابل های اضافی که از تیرک ها آویزان هستند دقت کرده اید؟ این کابل ها که معمولاً تحت عنوان کابل فیبر نوری هوایی نامیده می شوند به طور گسترده ای برای نصب در OSP (outside plant) بر روی تیرکها استفاده می شوند.
کابل های فیبر نوری هوایی برای وفق دادن با شرایط محیطی سخت و جلوگیری از تخریب طبیعت، آسیب های انسانی و سرقت، طراحی شده اند. این کابل ها دارای انواع مختلفی هستند.
در این مقاله به روش های رایج نصب و مسائلی که در حین نصب باید به آن توجه شود، پرداخته شده است.
انواع کابل های نوری هوایی
کابل فیبر نوری هوایی را می توان در دو نوع سلف ساپورت و catenary wire به منظور روش های مختلف نصب ، دسته بندی کرد. نوع catenary wire به کابل های Loose Tube فضای باز رایج، که می تواند تسمه ی داخل مسنجر باشد و نوع سلف ساپورت به کابل های ADSS اشاره دارد. این کابل ها طوری ساخته شده اند که بتوانند وزن خود و باد و سرما را تحمل نمایند.
کابل فیبر نوری هوایی سلف ساپورت فرم 8، کابل ADSS رایج است که برای نصب آسان و مقرون به صرفه در شبکه های ارتباطی مسافت طولانی استفاده می شود.
راهنمای نصب کابل های هوایی قبل از نصب:
نکته 1: قبل از نصب و راه اندازی کابل هوایی، ساخت یک طرح مناسب بسیار ضروری است. بنابراین باید مسیر کابل های تلفن و برق و... و قسمت های خیابانی در بررسی مسیر کابل، مورد توجه قرار گیرد. این طرح باید توسط بخش های مختلف مورد تائید واقع شود.
نکته2: مقررات مربوط به فاصله کافی بین کابل های فیبر نوری و کابل برق در تیرک مشترک باید رعایت شود.
نکته3: تیرک های قدیمی باید از لحاظ استقامت مورد بررسی قرار گیرند تا مطمئن شوید که می توانند فشار کابل هوایی را تحمل کنند. همچنین باید بررسی کنید که آیا به طناب نگه دارنده برای نصب کابل های هوایی نیاز است یا خیر.
نکته 4 : محل اتصال معمولاً در طول مسیر کابل انتخاب می شود. این انتخاب باید به گونه ای باشد که کابل در طولانی ترین مسافت ممکن خود مورد استفاده قرار گرفته و کمترین اتصال انجام شود. آنها باید به راحتی برای یک خودرو اسپلایسینگ قابل دسترسی باشد.
نکته 5: به یاد داشته باشید که نصب کابل هوایی هرگز نباید در شرایط مرطوب انجام شود، همچنین مطمئن شوید که کلیه ی پرسنل برای کار برروی تیرک بخوبی آموزش دیده اند.
روش نصب:
با توجه به انواع مختلف کابل هوایی، به طور کلی دو روش نصب وجود دارد. اولین روش تعبیه یک کابل فیبر نوری در مسنجر فولادی است. مسنجر فولادی بین تیرک ها نصب می شود. سپس یک کامیون یا تریلر حلقه کابل، برای کشیدن کابل به موازات مسنجر مورد استفاده قرار می گیرد. cable guide و cable lasher برای قرار دادن در دو طرف کابل فیبر نوری و مسنجر مورد استفاده واقع می شود. از ماشین بالابر برای تنظیمات لازم cable lasher می توان استفاده کرد. در هر تیرک کابل فیبر نوری به شکل یک حلقه ی گسترش جهت توسعه و بسط مسنجر در آمده است. حلقه ی گسترش دارای طول و عمق است که طول آن باید بیش از دو برابر عمق آن باشد. کابل فیبر نوری باید همیشه، حداقل شعاع خمش را حفظ نماید.
روش دیگر، نصب مستقیم کابل فیبر نوری سلف ساپورت فرم 8 است. این روش تا حد زیادی قرار دادن کابل فیبر نوری در محل استقرار هوایی را آسان می کند. کابل سلف ساپورت فرم 8 هر دو کابل فیبر نوری و مسنجر را در یک پوشش و برای هر 8 بخش خود دارد. استرند و فیبر نوری در یک کابل واحد ترکیب شده که موجب نصب سریع و آسان آن در یک مرحله شده و در نتیجه این ساختار هوایی با دوام تر می شود.
در طول نصب:
شما باید نکات ایمنی را در طول نصب کابل فیبر نوری کاملاً رعایت کنید. به مواردی که در ذیل آمده است، توجه کنید:
نکته 1، اطمینان حاصل شود که ابزار و تجهیزات مورد استفاده برای نصب کابل، متناسب با دستور کار است. تجهیزات نامناسب ممکن است به کابل یا پرسنل نصب آسیب وارد نماید.
نکته 2، هنگامی که در معرض خطرات برق قرار می گیرید مثلاً خطوط برق از محل انجام کار عبور می کند بسیار مراقب باشید.
نکته 3، قبل از کابل کشی مستقیم با پیکربندی 8، مطمئین شوید منطقه خالی از پرسنل نصب و تجهیزات است چرا که عدم رعایت این نکته ممکن است به پرسنل و کابل ها آسیب وارد نماید.
نتیجه گیری:
نصب کابل فیبر نوری کار راحتی نیست بخصوص در نصب هوایی آن! در نصب هوایی مراقبت فوق العاده و صبر و شکیبایی در طول نصب مورد نیاز است. شرایط واقعی معمولاً بسیار پیچیده تر از چیزی است که ما در اینجا صحبت کردیم. لازم است شما با توجه به شرایط واقعی، طرح خود را تنظیم نمائید.
هنگامی که بحث استقرار FTTx پیش می آید، دو راه حل برای شبکه ها وجود دارد که معروف به PON (شبکه پسیو نوری) و AON (شبکه اکتیو نوری) می باشند. چه تفاوتی بین آنها می باشد؟ کدام یک را شما انتخاب می کنید؟ PON یا AON؟ شما ممکن است پاسخ را در این مقاله پیدا کنید.
PON
PON شامل یک ترمینال خط نوری (OLT) واقع در دفتر مرکزی (CO) و مجموعه ای از ترمینال های شبکه های نوری مرتبط (ONT) که در پایان خط فیبر نوری و معمولاً در قسمت مشترک و کاربر واقع شده است، می شود. هر دو دستگاه نیاز به برق دارند. به جای استفاده از لوازم الکترونیکی طراحی شده در فضای خارجی، PON با استفاده از اسپلیتر و کوپلر پسیو، پهنای باند را در میان کاربران تقسیم میکند. به طور معمول تقسیم پهنای باند بین 32 کاربر انجام شده و حداکثر تا فاصله 10-20 کیلومتر را ساپورت می کند.
AON
سیستم اپتیکی اکتیو با استفاده از تجهیزات سوئیچینگ الکتریکی، مدیریت توزیع سیگنال و هدایت سیگنال ها به مشترکین خاص را انجام می دهد. این سوئیچ برای هدایت سیگنال های ورودی و خروجی به محل مناسب در شیوه های مختلف باز و بسته می شود. بنابراین، یک مشترک می تواند یک فیبر در حال اجرای اختصاصی به خانه خود داشته باشد. شبکه های اکتیو می توانند تعداد نامحدودی از مشترکین را در فاصله بیش از 80 کیلومتر ساپورت کنند.
مزایا و معایب PON
PON دارای مزایای متمایزی بوده و به شدت کارآمد می باشد و هر تار فیبر نوری می تواند به 32 کاربر خدمات ارائه بدهد. در مقایسه با PON، AON دارای هزینه ساخت و نگهداری پایین تری است. از آنجا که قطعات و تجهیزات الکتریکی استفاده شده در آن بسیار کمتر می باشد، در نتیجه به راحتی خطا در سیستم PON رخ نمی دهد.
PON همچنین دارای برخی معایب می باشد. یکی از بزرگترین معایب اسپلیترها این است که بدون هیچ ملاحظه، انتخاب و منطقی ، ارسال را به تمام نقاط پایانی انجام می دهند. پس شما نمی توانید زمانی که یکی از خدمات قطع می شود، مشکلات را مقرون به صرفه حل نمایید. مشکل دیگر انعطاف پذیری آن است.در صورت نیاز به طراحی دوباره شبکه و یا کشیدن رشته فیبر جدیدی از اسپلیتر upstream، همه مشترکان downstream باید آفلاین شوند تا اسپلیتر در شبکه تغییر یابد. در انتها از آنجا که در PON ،کل شبکه به اشتراک گذاشته می شود، تمام مشترکین دارای پهنای باند یکسان می باشند. بنابراین سرعت انتقال داده ها ممکن است در زمان اوج مصرف کند شده و کاهش یابد.
مزایا و معایب AON
AON دارای مزایای خاصی است. اول اینکه، وابستگی آن به تکنولوژی اترنت باعث می شود همکاری بین فروشندگان آسان شود. مشترکین می توانند سخت افزاری را انتخاب نمایند که نرخ انتقال داده مناسب داشته و در مقیاس بالا با افزایش نیازها، بدون نیاز به بازسازی شبکه قابل ارتقا باشد. دومین مورد، در رابطه با فاصله است. یک شبکه اکتیو دارای محدودیت فاصله 80 کیلومتر بدون در نظر گرفتن تعداد مشترکین می باشد. در انتها انعطاف پذیری بالا برای استقرار خدمات مختلف به مشتریان مسکونی و تجاری و هزینه مشترک پایین از مزایای دیگر آن می باشد.
AON مانند PON، دارای نقاط ضعف می باشد. حداقل یک سوئیچ تجمعی برای هر 48 مشترک نیاز داشته چرا که نیاز به توان برای ارسال دارد. AON ذاتا قابلیت اعتماد کمتری از PON دارد.
از این مقاله می توانید دریابید که هر دو تکنولوژی دارای مزایا و معایب خاص خود می باشند. در برخی از موارد، در سیستم های FTTx ، از ترکیب عناصر هر دو معماری اکتیو و پسیو به شکل یک سیستم ترکیبی استفاده می شود. بنابراین، برای تصمیم گیری که کدام تکنولوژی استقرار یابد، باید شرایط خاص هر سیستم در نظر گرفته شود.
EDFA یک تقویت کننده نوری بر اساس فیبر نوری اربیوم دوپ می باشد، که سیگنال های نوری را بدون تبدیل آنها به شکل الکتریکی تقویت می کند. EDFA از لیزر نیمه هادی برای پمپ فیبر اربیم دوپ استفاده می کند، و نور را در ناحیه طول موج 1.5 میکرومتر که در آن فیبر نوری مخابراتی حداقل تلفات را دارا می باشد تقویت می نماید. دارای نویز پایین است و می تواند بسیاری از طول موجها را به طور همزمان تقویت کند، که باعث می شود DWDM امکان پذیر شود و تکنولوژی DWDM را قادر می سازد کلیدی برای شبکه های ارتباطی نوری شود. از این رو تحقق EDFA، به سرعت توسعه یافته و انتخاب آمپلی فایر برای اکثر برنامه های کاربردی در ارتباطات نوری به امری مهم تبدیل شده است.
ساختار و اصول کار EDFA ها بسیار آسان است. EDFA شامل فیبر نوری شیشه ای دوپ شده با یون اربیوم، کوپلر WDM، ایزولاتور، فیلتر نوری و منبع برق Pump می باشد.
تصویر بالا نشان می دهد که یک EDFA چگونه کار می کند؟ هنگامی که یک پرتو نور که حامل سیگنال است از فیبر نوری اربیوم دوپ عبور می کند یک لیزر Pump انرژی تقویت کننده در اربیم را در قله جذب 980 و 1480 نانومتر از طریق کوپلر WDM فراهم می کند.
سپس یک فیلتر نوری آثار باقی مانده از پرتو Pump را حذف میکند به طوری که آن با دریافت سیگنال اختلال پیدا نکند. ایزولاتورها در آمپلی فایر ها برای به حداقل رساندن بازتاب در EDFA ها قرار داده می شوند.
نحوه انتخاب صحیح EDFA
اول از همه، شما باید از نوع شبکه و نوع نیاز مطمئن شوید تا بتوانید EDFA مناسب را انتخاب نمایید.
بسته به نوع کاربرد شبکه، EDFA به طور کلی به انواع زیر طراحی شده است:
DWDM EDFA:
برای این نوع از شبکه، نه تنها EDFA نیاز به قدرت بالا و نویز پایین دارد، بلکه به گین مسطح نیز نیاز دارد و مانند تمام کانالهای طول موج می تواند به یک اندازه تقویت شود.
SDH EDFA:
برای شبکه SDH، طراحی EDFA اجازه می دهد حداکثر بودجه توان برای رسیدن به بالاترین تشخیص حساسیت امکان پذیر شود.
روشی که EDFA به منظور افزایش عملکرد لینک داده های نوری استفاده می کند نیز در انتخاب EDFA ها مهم می باشد.
با توجه به این موضوع سه نوع EDFA را می توان در بازار یافت:
طول موج:
شما باید مطمئن باشید چه تعداد طول موج از طریق EDFA از ابتدا و انتهای بازه طول موج می گذرد ، به عنوان مثال در بازه 1530-1562 نانومتر چند طول موج موجود می باشد. برای لینک تک طول موج، شما باید مشخصا طول موج دقیق را بدانید.
توان یا اتلاف بودجه:
بودجه به ما می گوید که چه مقدار تقویت برای تمام لینک نیاز و لازم می باشد.
محل EDFA:
پس از فرستنده، قبل از گیرنده، و یا در وسط مسیر قرار دارد.
EDFA مخفف تقویت کننده فیبر دوپ اربیم می باشد، که در دهه 90 در سیستم انتقال فیبر نوری استفاده می شد و محبوبیت و استفاده از این فن آوری ارتباطی فیبر نوری انقلابی به پا کرده است.
EDFA دارای حجم کوچک، توان مصرفی کم، و سهولت در استفاده می باشد. EDFA مناسب برای نصب انواع سیستم ها ، مانند فریم داخلی SDH ، جعبه دستگاه CATV و فریم سیستم DWDM می باشد.
اختراع EDFA تقویت کننده فیبر دوپ اربیم، موفقیت بزرگی بود که می توان به عنوان انقلاب از آن یاد کرد. EDFA ، امکان استفاده برای فواصل طولانی، ظرفیت های بزرگ، سرعت بالای ارتباطات فیبر نوری را فراهم می کند. توسعه پژوهش و کاربرد EDFA در ارتباطات فیبر نوری دارای اهمیت بالایی است. در سال های اخیر، سیستم فیبر نوری CATV EDFA در سیستم فیبر نوری CATV 1510 نانومتر به سرعت در حال گسترش می باشد. EDFA تقویت کننده فیبر دوپ اربیم به طور گسترده در سیستم فیبر نوری CATV استفاده می شود. تقویت کننده توان، توان خروجی نوری از فرستنده دوباره در پایان سیستم CATV اختصاص داده شده است. ترانک انتقال فیبر نوری برای هر جهت استفاده می شود. تقویت کننده توان و تقسیم کننده توان نیز می تواند مجددا استفاده شود. در شاخه هایی از Back bone فیبر که دور از انتهای مسیر می باشد می توان برای جبران تلفات شاخه ها از EDFA تقویت کننده فیبر دوپ اربیم استفاده نمود.
به عنوان یکی از کاربردی ترین حالت های از سیستم تقویت کننده فیبر نوری، به طور کلی دو نوع روش برای سیستم مدیریت شبکه وجود دارد. یکی از روش ها، مدار رابط 232 C با آمپلی فایر فیبر نوری است که پارامترهای تقویت کننده فیبر نوری و اطلاعات با زنگ هشدار به سیستم مدیریت شبکه، مدیریت یکپارچه، صفحه نمایش و دسترسی را انتقال می دهد.
فیبر اربیم دوپ هسته اصلی EDFA است. EDFA از فیبر نوری کوارتز به عنوان یک ماده زیرلایه، مخلوط با نسبت ER3+ استفاده می کند. از آنجا که ER3+ در سطح بالا دارای عمر کوتاه است، ER3+ اگر در فرم غیر تابشی کار کند زودتر به سطح بالاتر انتقال خواهد یافت. وارونگی جمعیت بین سطح انرژی و توزیع سطح پایین است. اختلاف انرژی بین دو سطح انرژی برابر 1550 نانومتر انرژی فوتون است، تابش تنها در طول موج 1550 نانومتر نور تحریک شده است.
مزایای استفاده از EDFA CATV: EDFA دارای نویز کم بوده و ویژگیهایی نظیر بهره خوب ردیابی ، پهنای باند تقویت کننده بزرگ، سازگار با سیستم مالتی پلکس تقسیم طول موج چندگانه (WDM) ، راندمان بالا، عملکرد پایدار ، فن آوری عالی و غیره را دارا می باشد. EDFA در سیستم های مدرن از راه دور با سرعت بالای ارتباطات نوری بسیار محبوب است.
مشخصات خوب: قبل از Pump به طور کلی از 980 نانومتر استفاده می کند، پس از استفاده سطحPump 1480 نانومتر است. به حداقل رساندن رقم نویز EDFA توسط بهینه سازی معقول و منطقی و دسترسی به سیستم با نسبت CARRIER به نویز عالی امکان پذیر است.
قابلیت اطمینان: EDFA از 1 واحد رک استاندارد 19 اینچ استفاده می کند، منبع تغذیه سوئیچینگ که عملکرد بالایی دارد. EDFA می تواند در ولتاژ AC 85∽265 و با منبع تغذیه V DC 48 (رزرو) کار کند. شاسی خنک کننده می تواند کنترل دمای اتوماتیک را به عهده بگیرد.
نمایش : این دستگاه شامل یک ریزپردازنده برای نمایش بر کار وضعیت Pump لیزر ، ال سی دی نمایش پارامترهای کار می باشد.
خروجی قابل تنظیم توان نوری: توان نوری خروجی را می توان به -3dB تغییر داد.
نوع توان پلاگین: پلاگین منبع تغذیه سوئیچینگ آلومینیومی است و برای اتلاف حرارتی و جایگزینی مناسب می باشد.
هنگامی که در مورد کابل های فیبر نوری بحث می شود، ممکن است در مورد UPC یا APC صحبت شود و دانستن آن برای شما جالب باشد. برای مثال، فرق بین کانکتور SC APC و SC UPC چه می باشد؟ UPC و APC در واقع دو نوع شیوه صیقل دادن فرول کانکتور فیبر نوری می باشد این مقاله به شما کمک خواهد کرد که بین دو کانکتور UPC و APC گزینه بهتر را انتخاب کرده و راه حل بهتری را برای شبکه خود بیابید.
APC و UPC چیست؟ اتلاف بازگشتی در هنگام نصب یک کانکتور در پایان شبکه فیبر اجتناب ناپذیر می باشد. این بازتابش برگشتی توسط منبع نور تولید شده است. با این حال، اتلاف شدید نور به منابع نور لیزر آسیب و در سیگنال های انتقال یافته اختلال ایجاد می کند. بنابراین، انواع مختلف پولیش فرول کانکتور از تلفات توان شدید جلوگیری می کند. UPC و APC دو نوع پولیش می باشند که به طور گسترده ای در شبکه ها استفاده می شوند. در اینجا به برخی از اطلاعات خاص در مورد UPC و APC اشاره می کنیم. UPC، دارای تماس فیزیکی اولترا و تکامل یافته ی فرمPC که دارای سطح خاص است، می باشد. کانکتور UPC به دستگاه صیقل سازی برای محقق کردن مشخصات تلفات بازگشتی نوری کم، وابستگی خاصی دارد. انتهای گرد آن که در طی پولیشینگ ایجاد شده اجازه می دهد تا تار فیبر نوری بر روی نقطه بالایی قرار بگیرد. علاوه بر این، در هنگام استفاده از کانکتور UPC، مطمئن شوید که با توجه به مشخصات لیزر می تواند ،اتلاف بازگشتی کانکتور UPC که تولید می نماید را اداره و تحمل نماید.
APC، دارای تماس فیزیکی زاویه دار می باشد و بسیار متفاوت از UPC است. انتهای مواجهه با اتصال APC دقیقا با زاویه 8 درجه به غلاف فیبر جلا داده شده است به طوری که مقدار زیادی از اتلاف بازگشتی به غلاف فیبر نوری بازگشت داده می شود که این کار از تداخل ارسال سیگنال یا آسیب رساندن به منبع لیزر جلوگیری می کند. اتصال کانکتور APC در 8 درجه با نگه داشتن ثابت سطح بسیار دشوار است. بنابراین، اگر فرول کانکتور APC آسیب ببیند، باید آن را با یک کانکتور APC نو جایگزین نمود.
نحوه ی تشخیص UPC از APC تفاوت های بسیاری را می توان بین اتصالات UPC و APC پیدا نمود:
نکته اول فرول کانکتور است. همانطور که قبلا بحث نمودیم، کانکتور UPC بدون هیچ زاویه ای پولیش می شوند، اما کانکتور APC با زاویه 8 درجه پولیش می شوند. نکته دوم راه بازتابش نور می باشد. نحوه پولیش مختلف فرول به طور مستقیم باعث تفاوت انعکاس نور می شود. اگر از کانکتور UPC استفاده شود نور منعکس شده مستقیم به سمت منبع نور انعکاس می یابد، اما در کانکتور APC به جای بازتاب به سمت نور به علت زاویه پولیش، نور به غلاف فیبر نوری بازتاب داده می شود. نکته سوم تلفات بازگشتی می باشد. از آنجا که الگوهای انعکاس نور متفاوت هستند، سطح تلفات بازگشتی نیز متفاوت می باشد. تلفات بازگشتی کانکتور APC با مقدار -65 dB کمتر از کانکتور UPC با مقدار -50 dB می باشد. در واقع کانکتورها می توانند به عملکرد تطبیق بهتری دست یابند اگر اتلاف بازگشتی پایین تری داشته باشند. نکته چهارم رنگ کانکتور می باشد. این آشکارترین تفاوت است که می تواند در کانکتورها دیده شود. کانکتور UPC معمولا بدنه آبی دارد در حالی که کانکتور APC بدنه سبز رنگ دارد.
نحوه انتخاب کانکتور UPC و APC ؟ اگر هنوز بین انتخاب از بین دو نوع کانکتور شک و شبهه دارید بهترین راه این است که کاربرد خود را ببینید و طبق آن تصمیم بگیرید. به طور کلی، نوع APC دارای عملکرد بهتر از نوع UPC می باشد. APC برای کاربردهای پهنای باند بالا و لینک مسافت های طولانی به کار برده می شود. به عنوان مثال، FTTX، شبکه پسیو نوری (PON) و مالتی پلکس تقسیم طول موج (WDM) که حساسیت بیشتری نسبت به تلفات بازگشتی دارند، APC یک راه حل بهتر برای ارائه پایین ترین تلفات بازگشتی می باشد. با این حال، استفاده گسترده از کانکتورهای APC هزینه بالاتری دارد. با این اوصاف، ممکن است کانکتور UPC یک انتخاب بهتر باشد چرا که هزینه از اهمیت بالایی برخوردار است.
فیبر نوری در حال حاضر به طور گسترده ای در شبکه های سراسر جهان استفاده می شود. هنگامی که آن را برای کار واقعی به کار می بریم، اتصال تارهای فیبر نوری یک کار ضروری است. دستگاه فیوژن یک ابزار موثر برای جوش فیبر نوری است. اما انتخاب نوع مناسب دستگاه فیوژن هنوز هم یک چالش بزرگ به حساب می آید. در این مقاله، ما در مورد چگونگی پیدا کردن دستگاه فیوژن مطابق با نیازهایمان صحبت خواهیم کرد. قبل از بحث در مورد انواع مختلف دستگاه فیوژن، اجازه دهید ابتدا نگاهی به اصول کار و عملکرد خاص دستگاه فیوژن داشته باشیم. با استفاده از جوش فیوژن، اتصال دائمی برقرار می شود به طوری که سیگنال های نور می توانند از یک فیبر به دیگری، با تلفات بسیار کمی در لینک انتقال یابند. منبع حرارت یک متصل کننده فیوژن می تواند یک لیزر، شعله گاز، یک رشته تنگستن یا یک قوس الکتریکی باشد. در حال حاضر محبوب ترین و پرکاربردترین نوع منبع حرارتی، قوس الکتریکی می باشد. امروزه با توجه به سیستم تراز کردن متفاوت تارها به هنگام اتصال فیوژن دو نوع دستگاه فیوژن وجود دارد. یکی از آن ها با تراز کردن غلاف (Cladding) و دیگری با تراز کردن کردن هسته (Core) عملیات فیوژن را انجام می دهد. اگر شما تفاوت بین این دو نوع دستگاه فیوژن را بدانید، پیدا کردن یک دستگاه فیوژن، مشکل نخواهد بود.
دستگاه فیوژن مبتنی بر تراز کردن برحسب هسته در حال حاضر تراز کردن بر حسب هسته پرکاربردترین فناوری برای جوش فیوژن است. دستگاه فیوژن با استفاده از ترکیب تصویر و سیستم تشخیص نور می تواند هسته تارهای فیبر نوری را به منظور اندازه گیری و نمایش موقعیت هسته مشاهده کند. تارهای نوری در شیار V شکل قرار می گیرد و در سه بعد X افقی، Y عمودی و Z خارج/داخل تراز می شود. این نوع دستگاه فیوژن برای انواع تارهای فیبر نوری، مانند سینگل مود یا مالتی مود سازگار بوده و برای جوش تارهای بد و قدیمی با تارهای جدید و خوب، مناسب می باشد.این دستگاه، تا حدی گران بوده اما ترازبندی آن دارای دقت بالایی است.
دستگاه فیوژن مبتنی بر تراز کردن برحسب غلاف (Cladding) تراز کردن برحسب غلاف نیز تراز پسیو یا شیار نوع V و ثابت نامیده می شود. این نوع از دستگاه فیوژن متکی به شیوه تراز نمودن فیبر بر شیار V شکل است که سطح بیرونی یا غلاف فیبر را در نظر می گیرد. هسته فیبر ازداخل و از سمت خارج قابل تنظیم است. این نوع از دستگاه فیوژن فقط برای فیبر مالتی مود و فیبر سینگل مود با کیفیت بالا مناسب است. دستگاه فیوژن مبتنی بر تراز کردن برحسب غلاف (Cladding) هزینه پایین تر و هم ترازی سریعتر دارد اما تقاضا برای کیفیت بالاتر فیبر روز به روز بیشتر می شود و این نوع فیوژن تلفات بیشتری دارا می باشد.
پیشنهادات مفید برای اسپلایسینگ فیبر نوری اگرچه اسپلایسینگ دو نوع فیبر نوری متفاوت است اما ما در اینجا به روشهای فیوژن معمول و رایج اشاره می کنیم. برخی از پیشنهادها برای اسپلایسینگ فیبر نوری عبارتند از:
1. دستگاه فیوژن را قبل از اسپلایسینگ پاک و تمیز کنید. زمان اسپلایسینگ فیبرهای نوری، هر گونه آلودگی نامرئی باعث مشکلات بسیار زیادی شود. 2. به منظور افزایش سرعت هم ترازی برای دستگاه فیوژن، استفاده از ابزار دیگر، مانند Cleaver فیبر نوری مهم است. Cleaving خوب در اسپلایسینگ اتلاف توان فیوژن فیبر نوری را کاهش می دهد. 3. اطمینان حاصل کنید پارامترهای فیوژن با متد و شیوه خاص قابل تنظیم است. تغییرات پارامترها نیز مشکلاتی را برای تنظیم دلخواه کاربر ایجاد می کند.
نتیجه انتخاب یک دستگاه فیوژن مناسب برای فرآیند اسپلایسینگ سودمند و مفید می باشد. شما می توانید با در نظر گرفتن نیازها و هزینه مقرون به صرفه، دستگاه فیوژن مناسب را پیدا کنید. دستگاه فیوژن مبتنی بر تراز کردن برحسب هسته از دستگاه فیوژن مبتنی بر تراز کردن برحسب غلاف (Cladding) گران تر و دقیق تر است. لطفا دستگاه فیوژن ایده آل خود را عاقلانه انتخاب کنید و فراموش نکنید که به دنبال بهترین دستگاه طبق پروژه و کاربرد خود باشید.
پچ پنل فیبر نوری، محفظه ای از فیبر نوری می باشد که برای مدیریت بهتر کابل و حفاظت کابل در مراکز اطلاعاتی (Data Center) استفاده می شود. استفاده از پچ پنل فیبرنوری، باعث صرفه جویی در زمان می شود و انجام کار کابل کشی برای تکنسین ها را آسان تر می کند. پچ پنل فیبر نوری، اتمام و خاتمه دادن به کابل های فیبر نوری را انجام داده و دسترسی به کابل فیبر نوری برای اتصال متقابل را فراهم می نماید. در بازار امروز، انواع مختلفی پچ پنل فیبر نوری وجود دارد. انتخاب درست پچ پنل برای شبکه ممکن است کمی پیچیده به نظر ب رسد. در این مقاله به چند جنبه که برای انتخاب پچ پنل فیبر نوری مهم می باشد، می پردازیم.
برخی از ابعاد برای بررسیLoaded در برابر Unloaded
پچ پنل Loaded دارای پنل های آداپتور و یا نوار کاست از پیش نصب شده می باشد در حالی که پچ پنل Unloaded خالی می باشد و هیچ چیز در داخل آن نمی باشد. به طور معمول، کانکتورهای LC و MTP به طور گسترده ای در پچ پنل Loaded استفاده می شوند. اما اغلب این کانکتورهای پنل Loaded به طور دائم نصب شده اند، بنابراین اگر یک پورت آسیب ببیند برای همیشه بلا استفاده می ماند. پچ پنل Unloaded ، در مقابل، انعطاف پذیر تر است که به شما اجازه تبادل پورت معیوب را می دهد. اسمبلی اضافی باید توسط خودتان خریداری شده و نصب آن به عهده خودتان می باشد.
اندازه رک پچ پنل
پچ پنل فیبر معمولا توسط واحد یونیت رک اندازه گیری می شوذ. یونیت رک برای توصیف ارتفاع تجهیزات الکترونیکی طراحی شده برای نصب در یک رک گسترده با پهنای 19 اینچ و یا یک رک گسترده با پهنای 23 اینچ به کار برده می شود. ارتفاع تجهیزات رکمونت اغلب به عنوان یک عدد با U یا RU نمایش داده می شود. 1U اشاره به یک یونیت رک دارد، 2U اشاره به دو یونیت رک دارد و .... 2RU و 4RU اغلب برای نصب با ظرفیت بالا استفاده می شود. بنابراین با توجه به کاربرد شما، اندازه رک مرتبط نیز باید تنظیم شود.
ظرفیت پورت
ظرفیت پورت فاکتور مهمی هنگام خرید پچ پنل فیبر محسوب می شود. به طور نرمال پچ پنل عادی، 1RU قادر به داشتن 48 پورت می باشد. اگر پچ پنل با ظرفیت بالا مورد نیاز باشد، 1RU از 96 پورت فیبر نوری پشتیبانی می کند. علاوه بر این، در 1RU، 144 پورت نیز موجود است با پنل های با تراکم فوق العاده. از آنجا که ظرفیت بالا اغلب در مراکز داده (Data Center) استفاده می شود، پچ پنل با ظرفیت پورت بالاتر روند رو به رشدی دارد.
انتقال به استفاده بیشتر از پچ پنل ظرفیت بالا
امروزه، مردم توجه بیشتری به شبکه با سرعت بالا 40G و 100G دارند. پچ پنل MPO / MTP ممکن است راه حلی ایده آل برای نصب با ظرفیت بالا باشد. استقرار پچ پنل ظرفیت بالا مزایای بسیاری دارد. این نوع پچ پنل اجرای کابل کشی از SAN و یا سوئیچ شبکه تا پچ پنل فیبر نوری را با یک پچ کورد امکان پذیر کرده و اسقرار آن را راحت تر می کند در ضمن فضای زیادی نیز می تواند در مراکز داده (Data Center) با نصب کابل بیشتر ذخیره شود. نصب و راه اندازی آن آسان تر است چرا که هیچ ابزاری برای نصب کاست در پچ پنل مورد نیاز نمی باشد، و زبانه Push-Pull برای کاهش مشکلات در اتصالات کابل در پچ پنل استفاده می شود. پچ پنل با ظرفیت بالا یک راه حل مقرون به صرفه است که بر تراکم و ازدحام کابل کشی در شبکه های پهنای باند بالا غلبه می کند.
نتیجه گیری
کابل با سازماندهی و محافظت خوب، یک شبکه پایدار را تضمین می کند. پچ پنل فیبر نوری راه حل مناسبی است که تمام الزامات را تأمین می کند. انتخاب صحیح پچ پنل فیبر برای شبکه شما مفید می باشد. شما ممکن است جنبه های مختلف انواع Loaded و Unloaded، اندازه رک، ظرفیت پورت، و غیره را در نظر بگیرید. پچ پنل با ظرفیت بالای فیبر نوری توسط شبکه 40G/100G معرفی شده است . اگر می خواهید از پهنای باند بالا بهتر استفاده کنید، مصرف پچ پنل پورت با ظرفیت بالا به شما توصیه می شود.
امروزه، شبکه SONET / SDH یک شبکه جهانی است که با روش WDM (مالتی پلکس تقسیم طول موج) برای انتقال سیگنال های نوری متعدد در طول یک فیبر ترکیب می شود. در شبکه های آتی، انتقال با سرعت بالا بی شک روند تغییرات خواهد بود. با الهام از شبکه / SDH SONET، ITU-T ، شبکه ارسال نوری (OTN) برای رسیدن به یک شبکه مقرون به صرفه تر با سرعت بالا با کمک تکنولوژی WDM را تعریف کرده است.
به طور کلی، OTN یک پروتکل رابط شبکه است که در حیطه ITU G.709 قرار می گیرد. OTN قابلیت OAM (عملیات، مدیریت و نگهداری) حامل نوری را اضافه می کند. OTN این اجازه را به اپراتورهای شبکه می دهد که شبکه ها را از طریق ارسال یکپارچه انواع متعددی از پروتکل های قدیمی همگرا کند، در حالی که ارائه انعطاف پذیری مورد نیاز برای پشتیبانی از پروتکل مشتری آینده را نیز دارا باشد. بر خلاف تکنولوژی قبلی SONET / SDH ، OTN یک شبکه به طور کامل شفاف می باشد که برای پشتیبانی شبکه های نوری بر اساس WDM استفاده می شود. از آنجا که فریم های داده های متعدد با هم در یک نهاد واحد در OTN پیچیده شده است،آن را نیز به عنوان "دستگاه بسته بندی دیجیتال" می شناسند.
اصول کار OTN
شما ممکن است بدانید OTN در عمل چگونه کار می کند. در واقع، ساختار کار و فرمت آن بسیار شبیه به شبکه SONET /SDH می باشد. شامل شش لایه در شبکه OTN می باشد: OPU (واحد محموله اپتیکی)، ODU (واحد داده نوری)، OTU (واحد حمل و نقل نوری)، OCH (کانال های نوری)، OMS (بخش مولتی پلکس نوری) و OTS (بخش حمل و نقل نوری).
OPU، ODU و OTU سه حوزه بالاسری از فریم OTN است. OPU شبیه به لایه مسیر SONET / SDH ، که اطلاعات در مورد نوع سیگنال نقشه برداری به محموله و ساختار نقشه برداری را فراهم می کند. ODU شبیه به "خط بالاسری" لایه ای از SONET / SDH می باشد که مانیتورینگ نوری سطح مسیر، سیگنال نشانه های هشدار، حفاظت خودکار تعویض بایت و کانال ارتباطات داده جاسازی شده را اضافه می کند. OTU مانند "بخش خطوط" در SONET / SDH می باشد و آن نشان دهنده یک پورت نوری فیزیکی است که نظارت بر عملکرد و FEC (تصحیح خطا به جلو) را افزایش می دهد. OCH برای تبدیل سیگنال الکتریکی به سیگنال نوری می باشد و حامل طول موجDWDM را ماژوله می کند. OMS چندین طول موج در بخش که بین OADMs (مالتی پلکسر Add-Drop نوری) می باشد را مالتی پلکس می کند. OTS طول موج DWDM ثابت بین هر یک از واحدهای تقویت کننده نوری در خط را مدیریت می کند.
مزایای استفاده از OTN
در استفاده از OTN مزایای زیادی وجود دارد. در مرحله اول، با ارائه سیگنال ارسال شده native transparent کپسوله سازی شده از شبکه در برابر خطرهای نامشخص محافظت می کند و تمام اطلاعات مدیریت شده مشتری را جدا می کند. در مرحله دوم، عمل مالتی پلکس را انجام می دهد برای استفاده از ظرفیت بهینه باعث افزایش کارایی شبکه می شود. در مرحله سوم، با ارائه چند لایه نظارت بر عملکرد قابلیت تعمیر و نگهداری برای انتقال سیگنال ها از طریق شبکه های چند اپراتوری را بهبود می بخشد.
انتقال با سرعت بالا OTN
با تکامل سریع شبکه، استاندارد OTN قادر به بالا بردن سرعت سرویس می باشد. سلسله مراتب مالتی پلکس اجازه می دهد هر سوئیچ OTN و هر پلت فرم WDM به صورت الکترونیکی ، خدمات نرخ پایین تر را، در عرض طول موج با سرعت 10 Gbps ، 40 Gbps ، یا حتی 100 Gbps سوئیچ کند. demultiplexing ،نیاز به طول موج خارجی و استفاده از کتابچه راهنمای کاربر را حذف می کند.
در طول سالیان متمادی، OTN هرگز بهبود خود را متوقف ننموده است. واضح است با توجه به نیاز به انتقال با سرعت بالا، OTN همراه با WDM یک انتخاب بهتر و مناسب تر برای شبکه می باشد. این یک راه مقرون به صرفه برای ساخت یک شبکه ارسال نوری منطبق با خدمات با پهنای باند بالا می باشد . به اعتقاد من، مردم بیشتر و بیشتر از این استاندارد در شبکه خود در آینده نزدیک استفاده خواهند کرد.
با توسعه فناوری ارتباطات نوری، مردم در حال ورود به عصر جدیدی از تبادل اطلاعات می باشند. به منظور غلبه بر محدودیت نرخ داده ها در سیستم ارتباطی سنتی، فناوری WDM و OTDM معمولا برای افزایش پهنای باند فیبر نوری مورد استفاده قرار می گیرد. با این حال، مهم نیست که نوع فناوری که برای ساخت شبکه فیبر نوری استفاده شد است چیست، تکنولوژی مالتی پلکسر Add-Drop فیبرنوری (OADM) در سیستم، مورد نیاز است. این باعث می شود شبکه فیبر نوری قابل انعطاف تر، اختیاری، واضح و روشن شود. OADM در حال حاضر یک جزء کلیدی از تمام شبکه های نوری به منظور افزایش قابلیت اطمینان شبکه و بهره وری می باشد. در این مقاله به معرفی مختصری در مورد دانش مقدماتی OADM می پردازیم.
تعریف OADM
مالتی پلکسر Add-Drop فیبرنوری یا OADM چیست؟ با بیان مشخص، OADM دستگاهی می باشد که در سیستم های مالتی پلکس تقسیم طول موج برای تسهیم و مسیریابی کانال های مختلف نور داخل یا خارج از یک فیبر سینگل مود، مورد استفاده قرار می گیرد. Add اشاره به قابلیت دستگاه برای اضافه کردن یک یا چند کانال طول موج جدید به یک سیگنال WDM با چند طول موج داشته و در مقابل، "drop" اشاره به توانایی برای از بین بردن یک یا چند کانال و عبور آن سیگنال در مسیر شبکه دیگر دارد.
OADM دارای سه بخش اصلی سنتی دی مالتی پلکسر نوری، مالتی پلکسر نوری و یک روش پیکر بندی دوباره بین دی مالتی پلکسر و مالتی پلکسر می باشد. قابلیت دی مالتی پلکسر جدا کردن طول موج از یک فیبر ورودی و ارسال بر روی پورت های مختلف می باشد. مالتی پلکسر، کانال طول موج که از پورت دی مالتی پلکسر آمده را با خروجی سایر پورت های اضافه شده بر روی یک فیبر خروجی، مالتی پلکس می نماید. پیکر بندی دوباره می تواند توسط یک پچ پنل فیبر یا با سوئیچ های نوری که طول موج را به مولتی پلکسر یا به پورت Drop هدایت می کند، عملی شود.
اصول عملکرد OADM
سیگنال WDM شامل کانال طول موج های متعدد می باشد. هنگامی که این طول موج به ورودی اصلی OADM وارد می شود آنها را می توان با توجه به الزامات کاربردها برای ورود به پورت خروجی Drop انتخاب نمود. به طور متناظر پورت های اضافه شده ورودی کانال طول موج مورد نیاز را تأمین می کند. و آن طول موجهای بی ارتباط به طور مستقیم از طریق OADM عبور خواهد کرد و پس از آن با طول موج اضافه شده مالتی پلکس می شود و از خروجی اصلی با هم خارج می شوند.
انواع OADM
OADM ثابت و OADM با قابلیت تنظیم مجدد، دو نوع متداول مورد استفاده OADM می باشند. OADM ثابت برای Add و Drop سیگنال های داده بر روی کانال های WDM اختصاصی استفاده می شود و OADM با قابلیت تنظیم مجدد، به صورت الکترونیکی کانال و انتخاب مسیر یابی از طریق شبکه های نوری را تغییر می دهد.
OADM ثابت یا FOADM دارای ساختار سنتی OADM است. با استفاده از یک فیلتر طول موج dropping و یک مولتی پلکسر برای add کردن یک کانال جدید در همان طول موج انتخاب می کند. برعکس FOADM، OADM با قابلیت تنظیم مجدد یا ROADM یک نوع دینامیک می باشد که توانایی سوئیچ ترافیک از راه دور سیستم WDM در لایه طول موج را دارا می باشد. این نوع، انعطاف پذیری در تغییر مسیر جریان نوری، فراهم می کند و وقفه در سرویس دهی را به حداقل می رساند و توانایی تطبیق و یا ارتقاء شبکه های نوری فناوری های مختلف WDM را فراهم می کند.
نتیجه گیری
OADM یک عنصر مهم از یک شبکه فیبر نوری است. می توان آن را برای هر دو هسته اصلی شبکه در مسافت های طولانی و یا شبکه های مترو کوتاه مستقر نمود و استفاده کرد. OADM ثابت و OADM با قابلیت تنظیم مجدد، دو نوع معمول مورد استفاد آن است. روند آینده در ارتباطات فیبر نوری، توسعه بیشتر OADM می باشد.
برای انتقال بهتر سیگنال در ارتباطات فیبر نوری، انواع مختلفی از فناوری ها در صنعت استفاده می شود. تقسیم طول موج چندگانه (WDM) یکی از فناوری هایی است که غالباً استفاده می شود، در این روش تعدادی از سیگنالهای حامل نور بر روی یک فیبر نوری با استفاده از طول موج های مختلف نور لیزر، مالتی پلکس می شوند.
در سیستم WDM، دو نوع تقسیم بندی وجود دارد - CWDM (مالتی پلکس طول موج غیرمتراکم) و DWDM (مالتی پلکس طول موج متراکم). هر دوی آنها از چندین طول موج نور لیزر برای انتقال سیگنال در یک فیبر استفاده می نمایند. با این حال، از جنبه فاصله کانال، دسترسی انتقال، لیزر مدولاسیون و هزینه، CWDM و DWDM دارای تفاوت های زیادی می باشند. در این مقاله بر این تفاوت ها تمرکز می کنیم و امیدواریم که شما یک درک کلی در مورد تکنولوژی CWDM و DWDM به دست آورید.
فاصله کانال ها همانگونه که از نامشان پیداست، کلمات "متراکم" و "غیرمتراکم" تفاوت فاصله کانالها را نشان می دهد. فاصله CWDM عریض تر از DWDM می باشد. CWDM قادر به انتقال تا 16 طول موج با فاصله کانال 20 نانومتر در محدوده طیف 1270 نانومتر تا 1610 نانومتر می باشد. اما DWDM می تواند 40، 80 یا 160 طول موج با فاصله های باریک تر از 0.8 نانومتر، 0.4 نانومتر و یا 0.2 نانومتر از طول موج 1525 نانومتر تا 1565 نانومتر (باند C) و یا 1570 نانومتر تا 1610 نانومتر (باند L) انتقال دهد. شکی نیست که DWDM دارای عملکرد بهتر برای انتقال تعداد بیشتری از طول موج های متعدد بر روی یک فیبر می باشد.
برد انتقال از آنجا که طول موج به شدت در فیبر، در طول انتقال نور، یکپارچه است، DWDM قادر به ارسال در فاصله طولانی تر از CWDM است. طول موج تقویت شده DWDM با توانایی تداخل کمتر،در مسافت های طولانی به کار برده می شود. بر خلاف سیستم DWDM، CWDM قادر به پشتیبانی از فاصله ی نامحدود نیست. حداکثر برد CWDM حدود 160 کیلومتر است، اما یک سیستم تقویت شده DWDM ، در صورت تقویت و افزایش دوره ای توان سیگنال در طول اجرا، قادر به ارسال در فاصله ی خیلی بیشتر از این مقادیر است.
لیزر مدولاسیون سیستم CWDM از لیزر uncooled استفاده می کند در حالی که سیستم DWDM از لیزر خنک کننده استفاده می کند. خنک کننده لیزری به تعدادی از تکنیک هایی اشاره دارد که در آن نمونه های اتمی و مولکولی پایین نزدیک صفر مطلق، از طریق تعامل با یک یا چند زمینه لیزر سرد می شود. لیزر خنک کننده تنظیم درجه حرارت را به عهده دارد که عملکرد بهتر، ایمنی بالاتر و طول عمر طولانی تر سیستم DWDM را تضمین می نماید. اما DWDM نیز توان بیشتری نسبت به تنظیم لیزر uncooled الکترونیکی که توسط سیستم CWDM استفاده می شود مصرف می نماید.
هزینه به دلیل اینکه دامنه توزیع دما در طول موج بسیار گسترده، غیریکنواخت است، بنابراین تحقق بخشیدن به تنظیم درجه حرارت بسیار دشوار می باشد ، در نتیجه استفاده از روش لیزر خنک کننده هزینه های سیستم DWDM راافزایش می دهد. به طور معمول، تجهیزات DWDM چهار یا پنج برابر گران تر از تجهیزات CWDM است.
نتیجه CWDM و DWDM هر دو از تکنولوژی WDM است که قادر به انتقال طول موج های متعدد تنها در یک فیبر می باشند. اما با ویژگی های مختلف، مردم باید از بین دو سیستم CWDMو DWDM یک سیستم را انتخاب نمایند. CWDM معمولا هزینه های کمتری دارد اما عملکرد آن به مراتب ضعیف تر از DWDM است. نیاز و بودجه باید در پروژه در نظر گرفته شود. علاوه بر این، محصولات WDM از جمله ماژول CWDM mux / demux ، ماژول DWDM mux / demux و اسپلیترهای نوری در بازار به شدت استقبال می شود و موجود می باشد.
تضعیف کننده نوری چیست؟ تضعیف کننده نوری (یا تضعیف کننده فیبر نوری) یک دستگاه پسیو است که برای کاهش سطح قدرت سیگنال های نوری به کار می رود. مدار تضعیف کننده اجازه می دهد تا یک منبع شناخته شده از توان به وسیله یک فاکتور از پیش تعیین شده کاهش یابد و معمولا به صورت دسی بل نمایش داده می شود. تضعیف کننده نوری به طور کلی در کاربردهای سینگل مود در مسافت های طولانی برای جلوگیری از اضافه بار نوری در گیرنده استفاده می شود.
اصول تضعیف کننده نوری تضعیف کننده نوری از چند اصل مختلف به منظور کاهش توان مورد نظر استفاده می نماید. تضعیف کننده ممکن است از تلفات گپ ، جذب، تکنیک و شیوه انعکاس، برای رسیدن به میزان کاهش سیگنال مورد نظر، استفاده نماید.
اصل اتلاف گپ اصل اتلاف گپ در تضعیف کننده نوری به منظور کاهش سطح توان نوری و با قرار دادن دستگاه در مسیر فیبر با استفاده از یک پیکربندی داخل خط، عملی می شود. تضعیف کننده گپ برای جلوگیری از اشباع گیرنده استفاده می شود و نزدیک به فرستنده قرار داده می شود. این تضعیف کننده با استفاده از یک گپ طولی بین دو فیبر نوری و با عبور سیگنال نوری از یک فیبر نوری به دیگری باعث تضعیف می شود. این اصل نشان می دهد نور با انتقال در فیبر نوری و خارج شدن آن از فیبر نوری شروع به پخش شدن می کند. هنگامی که نور در فیبر نوری دریافت می شود، سمتی از آن در cladding به دلیل گپ و انتشار نور در این ناحیه تضعیف شده و افت پیدا می کند. اصل اتلاف گپ درشکل زیر نشان داده شده است.
تضعیف کننده اتلاف گپ تنها هنگامی که به طور مستقیم بعد از فرستنده قرار داده می شود میزان دقیق کاهش را اعمال می کند. این تضعیف کننده های پیش از فرستنده به توزیع بسیار حساس می باشند، که دلیل دیگری برای نگه داشتن دستگاه نزدیک به فرستنده برای حفظ اتلاف در سطح مورد نظر می باشد. هر چه تضعیف کننده اتلاف گپ از فرستنده دورتر قرار بگیرد، تایر کمتری خواهد داشت و اتلاف مورد نظر به دست نخواهد آمد. برای کاهش بیشتر سیگنال در مسیر فیبر، باید یک تضعیف کننده نوری با استفاده از تکنیک جذب یا بازتاب استفاده شود. توجه: شکاف هوا (گپ) بازتاب فرنل تولید می نماید، که می تواند برای فرستنده باعث مشکل شود.
اصل جاذب اصل جاذب و یا جذب، به دلیل درصدی از اتلاف توان در فیبر نوری محاسبه میشود. این افت توان به دلیل نواقص و ناخالصی ها در فیبر نوری رخ می دهد به نحوی که انرژی نوری جذب و تبدیل به حرارت می شود. این اصل را می توان در طراحی یک تضعیف کننده نوری برای وارد کردن یک کاهش مشخص توان به کار گرفت. اصل جذب با استفاده از مواد در مسیر نوری انرژی نوری را جذب می نماید. این اصل ساده با اینکه است، اما می تواند یک راه موثر برای کاهش قدرت در حال انتقال و / یا دریافت باشد. اصل انعکاس اصل انعکاس یا پراکندگی، اکثر تلفات توان در فیبر نوری را به عهده دارد که به دلیل ناخالصی در فیبر نوری به وجود آمده و موجب پراکندگی سیگنال می شود. نور پراکنده باعث تداخل در فیبر نوری می شود، در نتیجه مقدار نور منتقل یا دریافت شده را کاهش می دهد. این اصل را می توان در تضعیف نمودن برنامه ریزی شده یک سیگنال استفاده نمود. مواد مورد استفاده در تضعیف کننده برای منعکس کردن یک مقدار شناخته شده از سیگنال ساخته شده و به کار می روند به همین دلیل فقط میزان مورد نظر سیگنال انتقال می یابد. این اصل بازتاب است که در شکل زیر نشان داده شده است. انواع تضعیف کننده نوری طبق اصول تعریف شده برای کانکتورها، تضعیف کننده ها به سه دسته تقسیم می شوند: تضعیف کننده ثابت، تضعیف کننده متغیر گام به گام و تضعیف کننده متغیر پیوسته.
1.تضعیف کننده ثابت تضعیف کننده های ثابت برای داشتن یک سطح ثابت تضعیف طراحی شده اند. تضعیف کننده ها از لحاظ تئوری می توانند برای ارائه هر مقدار از تضعیف مورد نظر، طراحی و به کارگرفته شود. تضعیف کننده ثابت معمولا برای کاربرد های تک حالت استفاده می شود.
2.تضعیف کننده متغیر گام به گام یک تضعیف کننده متغیر گام به گام دستگاهی است که تضعیف سیگنال را در مراحل و پله های از قبل مشخص شده مانند 0.1 دسی بل، 0.5 دسی بل، یا 1 دسی بل تغییر می دهد. این تضعیف کننده ممکن است در کاربرد های برخورد با منابع توان نوری مختلف استفاده شود. برای مثال، اگر سه ورودی در دسترس وجود دارد، ممکن است نیاز به تضعیف سیگنال در سطح های مختلف برای هر یک از ورودی ها داشته باشیم. برعکس، این تضعیف کننده ها نیز ممکن است در شرایطی که در آن سیگنال ورودی ثابت است مورد استفاده قرار گیرد و در عین حال سیگنال خروجی مورد نیاز بسته به دستگاه تغییر کند. توجه: تضعیف کننده متغیر گام به گام باید در کاربرد هایی که در آن ورودی، خروجی، و تنظیمات عملیاتی شناخته شده است استفاده شود.
3.تضعیف کننده متغیر پیوسته یک تضعیف کننده متغیر پیوسته تضعیف کننده نوری است که می تواند بر حسب تقاضا تغییر کند. به طور کلی دارای یک دستگاه در محل می باشد که اجازه می دهد تا تضعیف سیگنال به مقدار مورد نیاز تغییر نماید. تضعیف کننده متغیر پیوسته در محیط های کنترل نشده استفاده می شود که ویژگی های ورودی یا خروجی به طور مداوم نیاز به تغییر دارند. این امر اجازه می دهد تا اپراتور تنظیمات لازم تضعیف کننده برای اعمال تغییرات مورد نیاز با سرعت و دقت بدون هیچ گونه وقفه در کار خود را انجام دهد. با توجه به انواع کانکتورهای های مختلف، انواع مختلفی از تضعیف کننده های نوری وجود دارد: تضعیف کننده LC، تضعیف کننده SC ، تضعیف کننده ST ، تضعیف کننده FC ، تضعیف کننده E2000 و غیره، که دارای فرول UPC / APC می باشد. تضعیف کننده نوری معمولا به دو شکل بسته بندی آماده می شود: تضعیف کننده Bulkhead و تضعیف کننده In-Line . تضعیف کننده نوری Bulkhead را می توان درقسمت گیرنده وصل نمود. تضعیف کننده In-Line نوری شبیه یک پچ کورد فیبر است و معمولا بین پچ پنل و گیرنده استفاده می شود. در شکل زیر یک تضعیف کننده نوری ثابت 10 دسی بل LC / UPC و یک تضعیف کننده نوری In-Line متغیر 0 ~ 60 دسی بل LC / UPC به LC / UPC را می توان مشاهده نمود.
سیمپلکس، نیمه داپلکس و تمام داپلکس سه نوع از کانال های ارتباطی در ارتباطات از راه دور و شبکه های کامپیوتری می باشند. این کانال های ارتباطی برای انتقال اطلاعات مسیر را فراهم می کنند. یک کانال ارتباطی می تواند یک زمینه انتقال فیزیکی و یا یک ارتباط منطقی بر روی محیط مالتی پلکس شده فراهم آورد. محیط انتقال فیزیکی به جسمی مادی مانند سیم در ارتباطات داده ها اشاره دارد که می تواند امواج انرژی را انتشار دهد. ارتباط منطقی معمولا به اتصال سوئیچینگ مداری و یا حالت اتصال مدار مجازی بسته اطلاعاتی، مانند یک کانال رادیویی اشاره دارد. به لطف کمک گرفتن از کانال های ارتباطی، اطلاعات را می توان بدون مانع منتقل نمود. در این مقاله شرحی مختصربر سه نوع کانال ارتباطات ارائه خواهد شد.
انواع کانال ارتباطی
1. سیمپلکس یک کانال ارتباطی سیمپلکس تنها در یک جهت اطلاعات را می فرستد. به عنوان مثال، یک ایستگاه رادیویی معمولا به مخاطبان سیگنال ارسال می کند اما هرگز از آنها سیگنال دریافت نمی کند. یک ایستگاه رادیویی یک کانال سیمپلکس است. استفاده از کانال سیمپلکس در ارتباطات فیبر نوری معمول و متدول می باشد . در این کانال ارتباطی از یک رشته برای انتقال سیگنال و از دیگری برای دریافت سیگنال استفاده می شود هرچند ممکن است به دلیل این که هر دو رشته فیبر اغلب در یک کابل ترکیب شده است استفاده از دو تار مختلف برای ارسال و دریافت مشهود نباشد. از مزایای مود سیمپلکس آن است که تمام پهنای باند آن را می توان در طول انتقال استفاده نمود.
2. نیمه داپلکس در حالت نیمه داپلکس اطلاعات می توانند از هر دو طرف بر روی یک سیگنال حامل ارسال شوند اما در یک زمان ین امر امکان پذیر نیست. در یک برهه زمانی خاص در واقع می توان جهت انتقال یک کانال سیمپلکس را تغییر داد.
Walkie Talkie ها یک دستگاه نیمه داپلکس عادی و معمولی است. این دستگاه دارای دکمه (Push to Talk) می باشد که با فشار آن می توانید فرستنده را فعال کنید و در عین حال گیرنده را خاموش کنید. بنابراین، هنگامی که شما دکمه را فشار می دهید، شما نمی توانید صدای شخصی که در حال صحبت کردن با آن هستید بشنوید، اما طرف مقابلتان نمی تواند صدای شما را بشنود.
3. تمام داپلکس یک کانال ارتباطی تمام داپلکس قادر به انتقال داده ها در هر دو جهت در یک حامل سیگنال در همان زمان است. این کانال با یک جفت لینک یک طرفه ساخته شده که اجازه می دهد تا انتقال همزمان دو طرفه انجام شود. به عنوان مثال نگاهی بیندازید به تلفن ، افراد درحین تماس می توانند صحبت کنند و در همان زمان شنیده شوند زیرا دو مسیر ارتباطی وجود دارد.
کابل فیبر نوری سیمپلکس در مقابل کابل فیبر نوری داپلکس
یک کابل فیبر نوری سیمپلکس دارای تنها یک فیبر Tight Buffer در داخل ژاکت کابل برای انتقال داده ها به صورت یک طرفه می باشد. نخ آرامید و پوشش محافظتی کابل را قادر می سازد به راحتی به یک کانکتور مکانیکی متصل شود. می توان آن را برای هر دو حالت سینگل مود و مالتی مود کابل های فیبر نوری مورد استفاده قرار داد. به عنوان مثال، کابل فیبر نوری سیمپلکس سینگل مود برای شبکه هایی که نیاز به ارسال داده ها در یک جهت و فواصل بلند دارند مناسب می باشد. برعکس کابل فیبر نوری سیمپلکس، کابل فیبر نوری دوبلکس از دو تارفیبر نوری به سبک zipcord ساخته شده است. کابل فیبر نوری داپلکس برای انواع برنامه ها، مانند ایستگاه های کاری، سوئیچ فیبر و سرورها، مودم و غیره مورد نیاز است. هم کابل سینگل مود و هم کابل مالتی مود به روش داپلکس نیز ساخته می شود.
نتیجه
مفهوم کانال ارتباطی برای درک بهتر و بهره برداری از شبکه ها مهم می باشد. سیمپلکس، نیمه داپلکس و تمام داپلکس سه حالت از کانال های ارتباطی می باشد. هر یک از آنها می تواند برای کاربردهای مختلف مستقر شوند. انتخاب کابل فیبر نوری مناسب، با توجه به حالت کانال دارای صرفه اقتصادی می باشد.
با توسعه سریع شبکه، انواع تکنولوژی ها به وجود آمده است. در سال 2003، فن آوری شبکه PoE (توان برروی اترنت) استاندارد سازی شد. در حال حاضر به طور گسترده ای در شبکه های محلی بی سیم (LAN)، دوربین های IP و تلفن VoIP (صدا روی پروتکل اینترنت) استفاده می شود. PoE به کابل اجازه ی هدایت برق و سیگنال داده ها را می دهد. جریان الکتریکی عملکرد دستگاه را پشتیبانی می کند و تا حد زیادی میزان سیم مورد استفاده برای نصب و راه اندازی شبکه کاهش می یابد. بنابراین، ظهور شبکه PoE یک خبر کاملا خوب برای توسعه شبکه های مقرون به صرفه می باشد. اطلاعات بیشتری در مورد شبکه PoE در بندهای زیر آورده شده است:
اصول عملکرد PoE
سه مولفه اساسی در سیستم PoE وجود دارد: PSE، PD و کابل اترنت. PSE (توان منبع تجهیزات) مانند دستگاه سوئیچ PoE برای رساندن برق از طریق کابل مورد استفاده قرار می گیرد. PD (دستگاه دارای توان) دستگاه مورد استفاده برای دریافت توان از کابل می باشد. کابل به انتقال برق و سیگنال داده کمک خواهد کرد. جریان الکتریکی ابتدا از طریق کابل به PSE خواهد رفت، و سپس در انتهای مسیر از PD خارج می شود. از آنجا که انتقال سیگنال الکتریکی است، PoE تنها از طریق کابل اترنت جفت به هم تابیده شده در دسترس است. همچنین، جریان از سیگنال داده از یکدیگر جدا می باشند به طوری که هیچ یک از آنها تداخل با دیگری ندارد.
مزایای استفاده از PoE
استفاده از شبکه PoE دارای مزایای بسیاری می باشد:
1. انعطاف پذیری از آنجا که دستگاه هایی مانند دوربین های IP و نقاط دسترسی بی سیم به طور دائم به پریز برق متصل نیست، می توان آنها را بدون در نظر گرفتن محدودیت منطقه در محل قرار داد. نصب دوباره نیز به آسانی پیاده سازی می شود . 2. ایمنی شبکه PoE به گونه ای طراحی شده است که به اندازه کافی برای محافظت تجهیزات شبکه در برابر اضافه بار، کمبود توان یا نصب نادرست ایمن باشد. 3. قابلیت اعتماد قدرت PoE از یک منبع مرکزی و سازگار به جای مجموعه ای از آداپتورهای دیواری توزیع شده، گرفته می شود. یک منبع تغذیه اضطراری پشتیبان گیری شبکه PoE برای بهره برداری پایدار تر به کار گرفته می شود. 4. مقیاس پذیری با توجه به انرژی الکتریکی موجود در شبکه PoE، نصب و راه اندازی و توزیع اتصالات شبکه ساده تر و موثر است. کاربرد های PoE
تلفن های VoIP، WLAN، RFID (شناسایی فرکانس رادیویی)، دوربین های امنیتی و یا دستگاه های دسترسی به کنترل برنامه های بزرگ برای شبکه PoE هستند. با استفاده از شبکه PoE، VoIP را قادر می سازد برای دریافت کامل برق از طریق شبکه، بدون نیاز به پریز برق AC هر تلفن قادر به انجام کار خواهد بود. دسترسی به شبکه بیسیم را می توان در مکان های مختلف مانند سقف، راهرو، لابی بدون رسانه های الکتریکی قرار داد. به همین ترتیب، PoE این اجازه را می دهد تا RFID خوانها به صورت راهبردی در مکان های بهینه سازی شده قرار داده شوند. استفاده از شبکه PoE برای دوربین های امنیتی و یا دستگاه های کنترل دسترسی در سقف، راهرو، لابی، و یا فضای باز ارزان تر می باشد.
نتیجه گیری
به طور خلاصه، پیدایش PoE به میزان قابل توجهی اثربخشی شبکه را بهبود بخشیده است. تجهیزات قادرند با توجه به در دسترس بودن توان برق در هر محلی قرار داده شود. در تعداد زیادی از هزینه ها با حذف سیم های غیر ضروری صرفه جویی خواهد شد. این مقاله تنها به یک مقدمه کوتاه برای شبکه های PoE می باشد و مطالب مهم و زیادی می باشد که هنوز به آن پرداخته نشده است.
فریم توزیع نوری (ODF) برای اتصالات بین کابل های فیبر نوری و دستگاه های ارتباطی نوری و یا در میان دستگاه های ارتباطی استفاده می شود. فریم های توزیع نوری تجهیزات فرعی مهم در سیستم انتقال نوری می باشند، به طور عمده برای اسپلایسینگ ترمینال فیبر نوری ، نصب کانکتور فیبر نوری ، تنظیم مسیر فیبر نوری ، ذخیره سازی پیگتل های اضافی و حفاظت از کابل فیبر نوری، و غیره به کار گرفته می شود.
ODF نقش مهمی برای عملیات ایمن و استفاده منعطف از شبکه های ارتباطی فیبر نوری ایفا می کند. با درجه فزاینده و بالایی از یکپارچه سازی شبکه، فریم توزیع، ترکیب دیجیتال نوری ODF، DDF و واحد توزیع برق را در یک مجموعه ادغام می کند. این تجهیزات برای سیستم های سیم کشی فیبر به سلول، فیبر به ساختمان، ماژول اداری راه دور و ایستگاه پایه بی سیم کوچک استفاده می شود.
در زیرساخت قدیمی ارتباطات فیبر نوری، کابل های فیبر نوری معمولاً دارای چندین کر فیبر نوری هستند و ظرفیت ODF به طور کلی زیر صد پورت بوده که ظرفیت بسیارکم ذخیره سازی پیگتل، نامناسب بودن برای مانور کانکشن ها، بازده عملکرد کمتر، ساختار بسیار ساده و کاستی های دیگری را نشان می دهد.
امروزه ارتباطات نوری به طور گسترده ای در مسافت های طولانی و انتقال تقویت شده شبکه محلی استفاده می شود. فیبر نوری به جهت و مسیر دسترسی به شبکه تبدیل شده است. در سازه های جدید شبکه فیبر نوری که در بسیاری از مکان ها تا آنجا که ممکن است، از کابل با تعداد کر بالا استفاده می شود، به ظرفیت، عملکرد و ساختار فریم توزیع نوری بهتر برای این زمینه ها نیازمندیم.
ساختار ODF
• ساختار رک
1. دارای ساختار به صورت رک
2. ساختار قاب محصور ، نیمه بسته و باز.
3. ارتفاع رک تقسیم به سه دسته 2600 mm، 2200 mm و 2000 mm تقسیم می شود. انتخاب عرض آن به صورت مضرب صحیحی از 120 mm سیستم توصیه می شود ، برای عمق استفاده از اندازه های 300 mm، 450 mm و 600 mm توصیه می شود.
4. تلورانس ابعاد رک نباید از 2mm ± تجاوز کند.
• قطعات متحرک مکانیکی
قطعات متحرک مکانیکی باید دارای چرخش قابل انعطاف باشند، پلاگین مناسب دارای قفل با داشتن قابلیت اعتماد،دارای ساختار، نصب و راه اندازی و تعمیر و نگهداری مناسب باشد. زاویه باز شدن درب نباید کمتر از 110 درجه باشد. فاصله ورق کمتر از 3mm است.
• معرفی شعاع خمش کابل فیبر نوری
کابلی که در درون رک قرار می گیرد شعاع خمش آن نباید کمتر از 15 برابر قطر کابل باشد.
• ساختار فریم
ساختار فریم باید قوی باشد، مونتاژ باید از ثبات بالایی برخوردار باشد و قابل تعویض باشد، هیچ کدام از اتصال دهنده ها شل نباشند و لبه های تیز تجهیزات عملیاتی در معرض، باید گرد و صاف شوند.
• پوشش محافظ، شعاع خمش
کابل فیبر نوری از طریق سوراخ ورق فلزی و چرخش در امتداد ساختار با لبه های تیز تماس پیدا می کند، شما باید پوشش محافظ و بوش را برای جلوگیری از صدمه به کابل نصب کنید. شعاع انحنای هسته فیبر نوری و پیگتل نباید کمتر از 30 میلیمتر باشد.
• سطح رک
پوشش لایه باید دارای سطح صاف، رنگ یکنواخت، بدون sag و کمر، دارای محافظ در تمام انتهای صفحات باشد.
• تار دستگاه از لحاظ محتوا، گرافیک، نمادها و نشانه
ساختار دستگاه از لحاظ محتوا، گرافیک، نمادها و نشانه باید روشن، کامل، صحیح و درست باشد
ترنسیور فیبر نوری که شامل فرستنده و گیرنده در یک ماژول می باشد، تجهیز بسیار مهمی در ارسال و دریافت اطلاعات می باشد که ارسال اطلاعات را از طریق فیبر نوری تضمین می کند. بازار و مارکت در حال حاضر انتخاب وسیعی از ترنسیور فیبر نوری برای استفاده در انواع مختلف،از لحاظ جنس سیم، نوع فیبر نوری و طول موج و ... ارائه می دهد. گروهی از شرکت ها به هم پیوستند تا بر روی پکیج های استاندارد به توافق برسند که توافق چند منبعی (MSA) نیز نامیده می شود. پکیج های استاندارد به مشتریان کمک می کنند که نسبت به نیازشان بهترین انتخاب ترنسیور را داشته تا بدون نیاز به طراحی دوباره از ترنسیور های متفاوت استفاده نمایند. در این مقاله، برخی از ترنسیورهای متداول فیبرنوری با توجه به پکیج های استاندارد معرفی شده اند. ترنسیور 9 پین این ترنسیور همچنین به عنوان ترنسیور 1x9 نیز شناخته می شود. این ترنسیور یک ردیف پین خروجی در پشت دستگاه دارد. واسط فیبر نوری به کار رفته در آن معمولا ST و داپلکس SC می باشد. این ترنسیورها به طور عمده در سوئیچ های نوری، کانورتور های سینگل مود یا مالتی مود و در صنعت کاربرد بسیار زیادی دارد.
ترنسیور GBIC ترنسیور GBIC از جمله ترنسیور مبدل رابط های گیگابیتی می باشد ، یک رابط پلاگین به گونه ای طراحی شده که یک رابط pluggable را برای اتصال به Gigabit Ethernet مهیا می کند. این ترنسیور یک استاندارد رابط الکتریکی قابل تعویض ارائه می دهد که می تواند دامنه وسیعی از رسانه های فیزیکی از مس تا فیبر سینگل مود با طول موج بلند تا مسافت های زیاد و طول صدها کیلومتر پشتیبانی کند.
ترنسیور SFF ترنسیور فاکتور فرم کوچک (SFF)، ترنسیور نوری فشرده ای می باشد که در ارتباطات نوری برای کاربردهای مخابراتی و ارتباطات داده ها مورد استفاده قرار می گیرد. در مقایسه با ترنسیور 9 پین و GBIC، ترنسیور SFF اندازه کوچکتری دارد و در فضای کم، پورت های بیشتری در اختیار ما قرار می دهد. ترنسیور SFF 10 یا 20 I / O (ورودی / خروجی) دارد که به بورد اصلی لحیم شده است.
آداپتورها تجهیزات کوچکی می باشند که اغلب برای اتصال کابل های فیبر نوری به هم استفاده می شوند که به آنها کوپلر فیبر نوری نیز گفته می شود. اگر چه ممکن است شکلهای متفاوتی داشته باشند، اما عملکرد تمامی آن ها یکسان می باشد. آداپتور فیبر نوری اجازه می دهد تا کابل های فیبر نوری بصورت انفرادی یا در یک شبکه بزرگ به یکدیگر متصل شوند، این امکان را برقرار می کند که بسیاری از دستگاه ها به صورت همزمان ارتباط برقرار کنند. با توجه به اشکال و ساختارهای مختلف، آداپتورهای فیبر نوری را می توان در کلاس های مختلفی، مانند آداپتور فیبر نوری FC ، آداپتور فیبر نوری SC ، آداپتور فیبر نوری ST ، آداپتور فیبر نوری LC و غیره دسته بندی نمود. در ادامه همین مطلب به شکلی ویژه به معرفی انواع آداپتور فیبر نوری ، کانکتور های مناسب و کاربرد آداپتورها می پردازیم.
شبکه های فیبر نوری با تمام قابلیت های بالای خود دارای جایگاه ویژه ای در صنعت ارتباطات می باشند. نصب و راه اندازی شبکه های فیبر نوری کاری دقیق و حساس بوده از این رو نیازمند افراد متخصص است. از حساس ترین قسمت های راه اندازی شبکه فیبر نوری، فیوژن فیبر نوری بوده که به معنی اتصال دو فیبر نوری به هم می باشد. دفتر فروش ما با دارا بودن نیروهایی مجرب و کارآزموده همراه با دستگاه های فیوژن دقیق و با کیفیت بالا توانایی ارائه ی خدمات حرفه ای فیوژن فیبر نوری را دارد.
برای اطلاع بیشتر از خدمات ما بر روی لینک زیر کلیک نمایید:
با توجه به اشکال و ساختارهای مختلف، آداپتورهای فیبر نوری را می توان در کلاس های مختلفی، مانند آداپتور فیبر نوری FC ، آداپتور فیبر نوری SC ، آداپتور فیبر نوری ST ، آداپتور فیبر نوری LC و غیره دسته بندی نمود. در ادامه همین مطلب به شکلی ویژه به معرفی انواع آداپتور فیبر نوری ، کانکتور های مناسب و کاربرد آداپتورها می پردازیم. 
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
